Читать «Палёт у мінулае» онлайн
А Александровіч
Annotation
Андрэй АЛЕКСАНДРОВІЧ
ПАЛЁТ У МІНУЛАЕ
Пытаньне аб неабходнасьці ведаць свой край у нашы дні чырвоным пылаючым макам расьцьвітала ў грудзёх моладзі. Сёньня спакойна можна стаяць ля машыны, слухаць яе бязьменна-рытмічную песьню, можна спакойна кіраваць рухавіком дынамо.
А трэба, яшчэ і як трэба, каб нашу маладую Беларусь спавівала гэта бязьменна-рытмічная песьня, песьня халоднай сталі, машыны.
Шырокім размахам павінна плыць гэтая песьня, цаглінка за цаглінкаю ў фундамант моцнай будыніны— новага жыцьця Беларусі.
Беларусь будуецца!
Кожны будаўнік, кіруючы машынай або плячыстымі, заўсёды вясёлымі палямі, павінён ведацъ свой край.
І гэты наказ жыцьця кожны знаў, кожны стараўся нырнуць у глыб, пазнаёміцца з мінулым, уласнымі вачыма глынуць мінулыя дні Беларусі.
"ТРОЙКА"
Паўлюк, Язэп і Даніла — бойкія, рухавыя хлопцы, — бывае задумаюць ня дрэнную справу.
Ім трэба было толькі паламаць галаву, папрацаваць, як атрымлівалі вынікі, якіх і самі не чакалі.
Зьявіцца, бывала, думка, пачнуць разьвіваць, як на яе усплывае другая, больш карысная і цікавая. Гэта хлапцоў радбадзёрвала, мацней сьціскала рукамі працы. А працаваць ім — ня новая рэч.
Да гэтага хлопцы рабочыя, хлопцы, якія не прамінулі ніводзін крок жыцьця.
Працуючы разам на заводзе, іх цікавіла і яны даведваліся, як пабудована машына, што раней замяняла яе, якую яна дае выгаду.
Ня новая штука хлапцом стала і наладзіць машыну, калі яна сапсуецца...
Паўлюк, Язэп і Даніла жылі дружна, і гэта рабочыя заўважылі. А так, як на заводзе кожны рабочы атрымліваў ад сваіх таварышоў новае імя, дык Паўлюк, Язэп і Даніла атрымалі адно на ўсіх —„тройка".
І за гэта хлопцы не абражаліся... Надыходзіла сьвята рабочых — дзень Першага Мая.
На заводзе гэтае сьвята павінна было прайсьці з вялікай урачыстасьцю, бо дзень Першага Мая — асаблівае сьвята гэтага заводу.
Рабочыя парашылі наладзіць выстаўку і ў сьвята запрасіць да сябе ў госьці рабочых суседняй фабрыкі.
Праца па падрыхтоўцы пачалася.
Адны рабочыя ўзялі на сябе зрабіць модэль агульнага выгляду заводу, другія — модэль той ці іншай машыны, а „тройка“, Паўлюк Язэп і Даніла, прарашылі зрабіць самалёт.
— Хаця-ж для ўтрыманьня стылю выстаўкі патрэбна было-б толькі даваць модэлі ці плякаты з жыцьця заводу, —думалі хлопцы, — але ўсё роўна. Няхай ведаюць, што і рабочыя цікавяцца тэхнікай.
І хлопцы за працаю...
Кожны дзень, прышоўшы з заводу, у іх закіпала работа.
— Зрабіць самалёт нам трэба так, каб яго можна бы і прадэмонстрыраваць, а дзеля гэтага больш увагі за працай, —заўважыў Паўлюк.
— Бязумоўна, мы павінны нашу працу самі дасягнуць.
— Самадасягненьне — найлепшая рэч!
Праца сунулася.
І так штодзень...
ПЕРШАГА МАЯ
Увесь горад абліты вясновай рэволюцыйнай радасьцю.
Рабочыя сустракаюцца ля заводу, вітаюць адзін аднаго з сваім рабочым першамайскім сьвятам...
Цешыцца іх вока, гледзячы, як на грудзёх камяніцы рдзеюць чырвоныя сьцягі, як з заводаў, з фабрык, з балконаў, убраных маладымі ёлкамі, пераплёўшы з чырвонымі стужкамі, красуецца портрэт іх дарагога правадыра Леніна.
