Читать «Тутэйшыя» онлайн - страница 37

МІКІТА (стаўляючы кошык з пакупкамі і кладучы на стале рэвальверы, вітаючыся з гасцьмі). Меджду протчым, мадам-сіньёра, цалую ручкі! Іх родзію чэсць! Але, пардон, мадамы і мусьі! Выбачайце за мой нештодзенны выгляд. Мяне толькі што спаткала ў дарозе смешная прыгода. Калі бег я па гэтыя, меджду протчым, пакупкі, на Зыбіцкай вуліцы спаткалі мяне два, мабыць, апошнія ўцякаючыя паны, папрасілі мяне пастаяць, самі знялі куртачку, сказаўшы, што гэта з іхняга сукна, потым папрасілі пасядзець і таксама самі знялі боты, сказаўшы, што гэта з іхняй скуры.

ДАМА. А далей?

МІКІТА. А далей таксама хацелі тое-сёе, меджду протчым, знімаць, але пачалі падыходзіць людзі, дык падзякавалі і пайшлі.

ДАМА. Ах, якія ж усё-такі яны джэнтльмэны! Нават падзякавалі.

СПРАЎНІК. О, так, так! Пазнаць адразу пана па халявах.

ГАНУЛЯ. А грошы не адабралі?

МІКІТА. Меджду протчым, мамаша, не адабралі: бачыце, пакупкі прынёс. Гляньце!

ГАНУЛЯ (зірнуўшы ў кошык). А матачкі ж мае! Гэта ж гарэлка!..

МІКІТА. Але, меджду протчым, мамаша, — гарэлка. Бо гэта будзе самая цяпер даходная стацця. Новая ўлада гарэлку забараняе, а што забаронена, тое смачна і дорага каштуе.

ГАНУЛЯ (паказваючы на рэвальверы). А гэты качарэжкі на якое безгалоўе?

МІКІТА. Гэта таксама даходная стацця, прытым яны мне нічога не каштуюць: па дарозе адзін мой знаёмы пёрся з імі недзе ў чыстае поле і са страху сунуў іх мне, меджду протчым, дарма.

ГАНУЛЯ. Гарэлка... пісталеты... зусім не сэзонны тавар у гэты час.

МІКІТА. Меджду протчым, мамаша, пакіньце гэту справу на маю галаву, глядзеце вось лепей, ці не снуе хто няпэўны каля вакон. (Вымае з кошыка, то стаўляе назад бутэлькі.)

ГАНУЛЯ (углядаючыся ў вакно, пасля паўзы). Здаецца, ужо пачынаецца.

МІКІТА (устрывожаны). Што пачынаецца?

ГАНУЛЯ. Чагосьці прэцца сюды мамзэль Наста.

МІКІТА. Так бы адразу, меджду протчым, і сказалі, а то толькі пужаеце...

Убягае, засопшыся, НАСТА.

З'ява VI

Гануля, Мікіта, Дама, Спраўнік, Наста.

НАСТА (вітаючыся). Дзень добры! Дзень добры! Як маецеся? Смутную вам прыношу навіну. 3 пэўных крыніц я напэўна даведалася, што йдуць да вас трэсці.

МІКІТА. Што вы кажаце, мамзэль Наста: трэсці?

ГАНУЛЯ. Во няшчасце на нашу хату.

МІКІТА І ГАНУЛЯ (разам). Што рабіць? Што тут рабіць? Райце, мамзэль Наста!

НАСТА. Вывешвайце хутчэй праз вакно чырвоны сцяг. У падобных несамавітых сытуацыях такое вывешванне часам памагае. Хутчэй вывешвайце! А я пабягу. Мушу яшчэ дапасці там-сям — у пэўныя крыніцы. (Выйшла.)

Мікіта чапляе чырвоную хустачку на канец парасона і вывешвае праз ваконную фортачку.

З'ява VII

Гануля, Мікіта, Дама, Спраўнік.

ГАНУЛЯ (ломячы рукі). Што тут рабіць? Што тут рабіць?

МІКІТА. Меджду протчым, мамаша, не круцецеся без толку па хаце, а лепей глядзеце ў вакно, ці не йдуць ужо.

ГАНУЛЯ (гледзячы ў вакно). Нікога не відаць, толькі мамзэль Наста панеслася, як вецер.

МІКІТА (перастаўляючы то туды, то сюды кошык з пляшкамі). Лепей углядайцеся.

ГАНУЛЯ. Ідуць, ідуць! Не! Міма прайшлі.

МІКІТА. Папрабуйце праз другое вакно, меджду протчым, мамаша.