ЗЯЛЁНЫ ЛІСТ, ЧЫРВОНЫ КВЕТНе разбурай таго, што ёсць.Душы звычайную прыязнасцьСтаць іншаю не абавязвай,Пакуль нам хораша, як есць.Адзін неасцярожны крок —А свет зыначыцца адразу.Паслявымогай не абразіцьНас, немаёмных, лёгкі крок?Зялёны ліст, чырвоны кветНа подзіў туга перавіты,І крый нас божа пераблытацьЗялёны ліст, чырвоны квет...* * *За сялом палавеюць жыты,Росна песня дзявочая ўзносіцца:«Твой пярсцёнак, ды твой залаты,Мне на ручаньку правую просіцца...»На свае нам пацэліць кругі —Непрамая дарога, няблізкая.Дар сярэбраны, дар дарагіНа маёй ды на левай паблісквае.Ад Расстання да Стрэчы ляцець:Два прыстанкі ўвабралі прычалы ўсе....Над ваколлем трымціць залаценьЖыта й песні, яна —не канчалася б!..Пасярод наступальнай слатыТак раптова надарыцца просінцу!«Твой пярсцёнак, ды твой залаты,Мне на ручаньку правую просіцца...»1977ВЫЙСЦЕПераклікаюцца званкі,Як спозненыя жаўрукі!..Не будзем сумныя. Не варт.Перавядзем усё на жарт!Хто як пераглядаўся з кім —Пасмеймася,бо позірк — дым!Што сказана каму было —Не дайма веры,слова — тло!А жаль... Ператаўчэм свой жаль...Перавядзем усё на жарт!1984ЛІЛЕЯАбысці б цябе мне за вярсту! —Ножанькі прымлелі...І на Чорным возеры растуцьБелыя лілеі.І на Чорным возеры вясна, —Берагі абжыты, —Працінае плынь ажно да днаКветам старажытным.І цвісці яму — не адцвісці? —Таямніцы нечап...Дзякуй, што цябе не абысці.Дзякуй за сустрэчу.1979* * *Пытаешся, чаго маўчу.Я не хачуПарушыць гэтую магчымасць —Паслухаць,Што там, за вачыма,За небам позірку твайго.Загавару — і не пачую,ШтоПтушка часу нам вяшчуе.1982* * *Трывалае, трывушчае ты,Сэрца.Цябе,Нібы стыхія першабытная,Смяротна перапоўніць пачуццё,Цябе,Як промнем лазерным,ПратнеЗ бязлітаснаю асалодайУзаемнасць,А тыНа гэтай прывіднай мяжыНеверагоднасці і явы —Ты тут адно і ўсведамляешСябе жывым!1977
