Читать «Сказ пра залатое пёрка» онлайн - страница 5

ОЙ, ЯК ДОБРА!

Добра ў зацішку, на сонейку Пасядзець. Ой, як добра! На істот жывых спакойненька Паглядзець. Надта добра! На казюлечку-мурашачку У траве. Ой, як добра! Вунь як рада малюпашачка, Што жыве! Як ёй добра! Паглядзець на гулі шлюбныя Матылькоў. Надта добра! Сэнс жыцця - у гэтым, любыя. З век вякоў. Ой, як добра! 2004

БАЛАДА ПРА ВАНЬКУ I МАНЬКУ

Ванька і Манька, Каб не псаваць Адносін з багатай суседкай, Рашылі ёй хату сваю аддаць I жыць у яе пад паветкай. Ну й ідыёты! Як жыцьмуць яны там? Вядомая рэч: Зімою заенчаць абое: "А дзе ж наша хатка? А дзе ж наша печ? А што ж мы зрабілі з табою? Ну й ідыёты!" Пасля акалеюць. I прыме іх дол. I крыж ім паставяць з паметкай: "Ванька і Манька. Мелі свой дом, А ўмёрлі ў людзей пад паветкай. Ну й ідыёты!" 2004

ПЫТАННЕ

Беларус! Ты і дужы, і зграбны, І кемны, і ў працы не зломак. Дык чаму ж Ты жывеш, як бяздарны, Нікчэмны лайдак-пустадомак? Дзе твой дух? Дзе твой гонар? Твой голас? Твой чын беларускі? Ці ты гакнеш... Ну хоць кулаком па стале - Каб на дробныя друзкі!? 2004

ГОСПАДЗЕ БОЖА...

Госпадзе Божа, Навошта, Навошта ты ўзяў мяне ў сведкі - Бачыць, як з роднае Маці Знушчаюцца вылюдкі-дзеткі? Як выглумляюцца, Як ёй у вочы плююць, Супастаты-блюзнерцы, Як намагаюцца, Найбалючэй каб Ударыць няшчаснай у сэрца... Госпадзе Божа, За што мне, За што мне такая пакутная кара - Каб адыходзіў я З гэтага свету Пад гогат агідных пачвараў? Хай бы я лепей Не чуў і не бачыў, Не знаў і не ведаў такога! Хай бы Ты лепей Забраў да сябе мяне, Божа, З калыскі - малога. 2004, травень

МАЕ САБАЧКІ

Восем іх у мяне - аж восем! - Розных парод і масцей сабачых: Чорны, жоўты, руды і перапалосы, I нават якіх я ў натуры не бачыў - Якісь кармазынавы і фіялетавы, I светлаблакітны, як неба ў сонцы... Хто яны ў хаце? Сябры паэтавы, Заступнікі верныя і абаронцы. Вунь які ў кожнага від харобры - Ні ў аднаго не падтулены хвосцік. I крый Бог, калі нехта нядобры У масцы добрага прыйдзе ў госці! "А ну паспрабуй зачапі перад намі Не толькі словам, а й думкамі брыдкімі - Дык пабяжыш з раскалашмачанымі штанамі I з пакусанымі лыткамі!" Дзякую, дзякуй, мас дарагія, За вашу гатоўнасць кінуцца й абараніць, Калі раптам нейкія людзі благія Захочуць мне крьгўду ўчыніць. Як гэта важна ў мой час невясёлы! I як жа я ўдзячны мілай малечы - Трэцякласнікам лепшае мінскай школы. Што мне падарылі вас на сустрэчы! 2004, красавік