Читать «Атамізацыя» онлайн - страница 23

Магазіны іхнія ўбачыў. I сапраўды, Лупавокі праўду ляпіў: ніякіх касіраў не было ў магазінах, нават ніякіх датчыкаў на выхадзе з магазінаў не было — спакойна заходзілі ў магазіны гуманоіды, бралі з паліц рознакаляровыя тубы і тут жа выходзілі. У тубах, як здагадаўся, і былі тыя самыя сокі, кашы і пюрэ, якімі мяне кармілі падчас сняданку.

Калі прыцемак пачынаў ахутваць планету, на іхнім небе паяўляліся штучныя свяцілы, сваімі пражэктарамі магутнымі яны асвятлялі тыя піраміды. Здагадаўся: гуманоіды спадарожнікі з вялікімі люстэркамі ў космас запусцілі, люстэркі тыя святло іхняга сонца лавілі і на планету накіроўвалі — цяпер ім ноч не страшная.

Бераг марскі я там угледзеў, але гуманоіды ў моры не пялёхаліся — у спецыяльных басейнах, пад празрыстымі дахамі яны плавалі.

I ўвогуле, калі глядзеў на палі прамакутныя, калі лясы іхнія разглядаў, нідзе я гуманоідаў не бачыў. Ды і звяроў у лясах і на палях я нідзе не ўбачыў, нават казюрак ніякіх я там не бачыў, птушак рухомых не было відаць. Замест птушак лятаючыя талеркі насіліся. Тут нейкая загадка мелася. Думалася, што, мабыць, гуманоідам надта салодкія піраміды іхнія, там яны на свет паяўляюцца, там усё жыццё праводзяць і там жа і ў нябыт адыходзяць, а лясы і палі яны толькі для сваіх патрэб скарыстоўваюць. Каб кісларод мець, каб пшаніцу з кукурузаю вырошчваць. I — не болей…

I яшчэ глыбей, у нетры планетныя, апусціўся — там тунэлі меліся і ў тунэлях тых хуткія снарады-цягнікі насіліся, гуманоідаў вазілі ад адной піраміды да другой.

У падземных скляпеннях я заводы ўбачыў, дзе ежа гатавалася. Бачыў, як з пшаніцы і кукурузы мука белая малолася, а затым з той мукі розныя пульхныя булкі пякліся, у булкі фінікі і аліўкі запіхваліся. Булкі, запакаваныя ў празрыстыя пакеты, у спецыяльныя кантэйнеры складваліся і на склады вывозіліся… I ўсё гэта рабілася аднымі аўтаматамі, на даўжэзных канвеерных гнуткіх лініях. Ніводнага гуманоіда на тых заводах я не ўгледзеў.

Там жа, пад зямлёю іхняй, знаходзіліся іншыя заводы, на якіх рабіліся спадарожнікі касмічныя, падземныя снарады-цягнікі, што бесперастанку ад піраміды да піраміды насіліся, дэталі і часткі пірамід новых, ды яшчэ — знакамітыя лятаючыя талеркі, якія не толькі над Дзэтаю насіліся, але і людцаў бесперастанку трывожылі.

Не толькі на паверхні планеты, але і у скляпеннях падземных садавіна і гародніна вырошчвалася: у парніках вялізных, фіялетавым святлом асветленых. Замест зямлі там нейкія спажыўныя растворы ля карэньчыкаў цурчалі. Там жа, у басейнах і карытах доўгіх, рыба гадавалася.

Спецыяльныя заводы я ўбачыў, дзе садавіна і гародніна перамешвалася, у катлах варылася і разам з рыбным фаршам у тубы каляровыя запіхвалася.

Розныя ў іх меліся заводы. Былі і такія, дзе ежу з паветра рабілі… Не верыце мне, брахуном можаце называць — як хочаце… Але ж дальбог на свае вочы я бачыў цэхі з канвеернымі лініямі, на якіх і выраблялася незямная ежа; на пачатку канвеерных ліній аўтаматы калолі шпрыцамі штосьці малюпасенькае-малюпасенькае, а потым гэтае малюпасенькае на канвеернай стужцы рухалася, абдзімалася ці то газамі, ці то паветрам з труб розных і само па сабе расці пачынала, павялічвацца, як цеста дражджавое набухала. У рэшце рэшт гэтае набухлае ў катлы трапляла, там яно перамешвалася, фарбавалася дабаўкамі па-рознаму ў катлах розных, а пасля спецыяльнымі аўтаматамі ў тубы прыгожыя і каляровыя запіхвалася, на тубах тых каляровыя этыкетачкі наклейваліся, на адных — кукуруза была намалёвана, на другіх фінікі ці аліўкі як натуральныя красаваліся, на трэціх — рыба агромністая. Якраз гэтыя тубы я і бачыў у магазінах іхніх.