Читать «Паміж зоркай і свечкай» онлайн - страница 20
Генадзь Бураўкін
Малады аролЗ нявіннаю душою галубінайЁн прыляцеў на кволае святло,Такі наіўны і такі глыбінкы,Якіх у нас дагэтуль не было.I пацяплеў халодны лес прамоклы.Усеўся ён у дуба на плячы —I задзіракі-каршуны прымоўклі,I ў гушчары схаваліся сычы.А маладога птаства шматгалоссеУ цёмных кроках і ў густой травеТак вольна і шчасліва разлілося,Што ўсім здалося:Вось дзе рай жыве.Хапала ўсім ягонай абароны —Ад вожыка да залатой пчалы.I прыляцелі шумныя вароныI гучна яго славіць пачалі.Ён слухаў лёсткі —I ўсё болей сталіУ клёкаце звінела з той пары.На дужых лапах грозна адрасталіВялізныя крывыя кіпцюры.Не стаў мірыцца з песнямі любыміI салаўёў загнаў на дно канаў.Каб стаць галоўным самым і любімым,Усю сям'ю лясную даканаў.Сядзіць адзін каля старога дубаСамотны, як патухлая свяча —З хіжацкай акрываўленаю дзюбайI чорнаю душою крумкача.П'яніцыХто іх выдумаў,Градусы,Што не сніліся чаю?..Людзі п'юць не ад радасці,Людзі п'юць ад адчаю,Ад тупой безвыходнасці,Ад сляпой непазбежнасці,Ад здратованай годнасці,Ад суровай залежнасці,Калі вочы туманяцца,Калі коцяцца слёзы ...А найбольшыя п'яніцы —Мафіёзі цвярозыя.Ім галовы задурваеНе каньяк ці шампанскае,А жыццё авантурнаеI становішча панскае.Ім і хмельна, і веселаАд чужой беспрабуднасці,Ад законаў закрэсленыхІ сваёй непадсуднасці,Ад пазыкаў нявернутых,Ад крэдытаў з няўстойкамі...Што там віскі ды вермуты!Што там джыны з настойкамі!..... Заклапочанай раніцайПасля ночы бяссоннайВельмі розныя п'яніцыСустракаюцца сёння ...Але ж...Жыў чалавек —Не больш, не менш,Як многія на свеце.Хоць небагаты быў,Але ж —Пасада,Хата,Дзеці.Не быў ніколі на віду,Хаваў сваё аблічча.А тут —На мітынгі вядуць,На барыкады клічуць:«УстаньI праўду-матку рэж,Развенчвай супастата,Як на касцёр ідзі!..»Але ж —Пасада,Дзеці,Хата.Ён быў абачлівы наўздзіў:Улзду лаяў трошкі,Але ніколі не хадзіўЗ начальнікам у рожкі.I разважаў:Скарынку ежI папівай гарбату,Прысмакаў не купляй,Але жПасаду майI хату.I даўні страх,Як слізкі смоўж,Паўзе паміж лапатак.Хоць і ў "абрэз" усё,АўсёжТакі-сякі дастатак.А што як павядуць на судАбо ўпякуць за краты,Ці ткнуць дубінкаю?А тут —Пасада,Дзеці,Хата.Хіба адразу разбярэш,Дзе праўда,А дзе здрада?Свабоды хочацца...Але ж —Сям'я,Жыллё,Пасада.Вось і хаваецца ў кустах,На гонар ставіць латуI ўспамінаеДаўні страх,Дзяцей,Пасаду,Хату...