Читать «Паміж зоркай і свечкай» онлайн - страница 18
Генадзь Бураўкін
* * *У нездаволеных сталіцах,Каб славы ў купалы даліць,Як многім хочацца дзяліцца,Як многа хочуць падзяліць!Высокім іменем народаЧужыя лічаць караблі...Ну што ж,Калі такая мода,Дзяліце ўсё,Што нажылі.Дзяліце славу і няславу,Дзяліце чарку і пірог,Маскву,АдэсуI Дзяржаву,Клубок заблытаных дарог,Дзяліце волю і няволю,Рыданне,ПеснюI імшу...Але ніколі не дазволюДзяліць яшчэ маю душу!* * *Б'юць па спіне цапы.Зрок засцілае мліва ...Цярні, народ, цярпі,Раз ты такі цярплівы.Твой дзеляць каравай,Твае ламаюць жорны ...А ты, народ, трывай,Раз ты такі пакорны.Твае паслугачыПадбрэхваюць лісліва.А ты, народ, маўчы,Раз ты такі маўклівы.Грызі сухі калач,Збірай завялы верас...Не плач, народ, не плач —Масква слязам не верыць ...* * *Не крыўдую і не плачу,Не кляну сваю бяду.На чарговую раздачуДа начальства не пайду.Дзе даюць усім па лычцы,Дзе хаўрусніцтва ў цане,Вы туды мяне не клічце.Гэта ўсё не для мяне.Не трымаюся за касу,За дзяржаўную дзяжу.Па вярхоўнаму заказуНе служыў і не служу.Ды заўсёды маю трохуЗа скупы даробак свой —Ці то грэчкі,Ці гарохуПры дарозе палявой.Толькі б выдужала сэрцаНа ляту і на бягу ...Так спяваю,Як пяецца,I жыву так,Як магу.