Читать «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі» онлайн - страница 12
Сяргей Пясецкі
Але я ўжо гэта і сам зразумеў. Але каб дрэнь не пацешылася, што нібыта ён такі мудры, дык я сказаў яму:
– У нас, у Савецкім Саюзе, лепшыя гадзіннікі накручваюцца электрычнасцю.
І з захаваннем маёй камсамольскае годнасці выйшаў з гонарам. Нават не развітаўся. Няхай нос да гары не задзірае!
Сёння пісьмо ад Дуняшкі атрымаў. Я дужа здзівіўся: яшчэ трох тыдняў на прайшло, як я ёй пісьмо напісаў, а ўжо маю адказ! Добра працуе наша савецкая пошта. Можа быць узорам для ўсяго свету. І канверт не пашкоджаны. Бачна, што цэнзура маім пісьмом нават не зацікавілася… Але потым аказалася, што пісьмо я праз аказію атрымаў. Знаёмы чыгуначнік у Вільнюс ехаў, вось Дуняшка яму пісьмо і дала. А ён тут проста прынёс яго. Шкада, дома мяне не заспеў. Але, можа, гэта і лепей. Заўсёды бяспечней не балакаць з чужым чалавекам. Пісьмо Дуні мне дужа спадабалася, таму я перапісваю яго даслоўна:
“Каханы мой Мішачка!
Мы моцна табой ганарымся, што ты так спраўна спаўняеш свой бальшавіцкі абавязак і граміш банды польскіх, фашысцкіх генералаў. Няхай не здзекуюцца, бандыты, над рабочым класам і не мардуюць пралетарыят. Я да цябе, мой герой каханы, на крылах як ластаўка паляцела б і тыя панскія, тлустыя брухі вілкамі для гною папратыркала б.
Толькі, пэўна, табе, мой бядак, галодна там? Я добра з кніжак і газетаў ведаю, што ў Польшчы заўсёды быў вялікі голад, такі, што людзі конскі гной, кару з дрэваў і зямлю елі. Толькі капіталісты там абжыраліся ўдосталь хлебам і салам. Акрамя таго бачыла я на вакзале эшалон таварных вагонаў, а на кожным вагоне быў вялікі плакат: “Хлеб для галадаючай Польшчы”. Даслала б табе, мой міленькі, сухароў, аднак два месяцы сама хлеба не ела. Але магу табе даслаць сушоных ягадаў. У гэтым годзе іх шмат было. Магу акрамя таго дадаць троху бульбы. Ты напішы шчыра. Калі трэба, дык я зараз жа дашлю.
А так увогуле ў нас усё ў парадку, толькі арыштавалі і саслалі ў лагер суседа нашага, Васіля Маргалава, за тое, што распаўсюджваў англійскую імперыялістычную прапаганду. Распавядаў, падлец, па п’яному, што нядоўга Савецкі Саюз будзе жыць у сяброўстве з Германіяй і што будзе з імі вайна. Хаця гэта наш далёкі крэўны, але мы зусім яго не шкадуем. Няхай не балакае такія глупыя рэчы.
Дасылаю табе паклоны ад усёй сям’і.
Шкада мне троху Маргалава, бо, вядома ж, уся яго сям’я будзе таксама за тое злачынства адказваць. І што з ім толькі адбылося! Хіба газетаў не чытаў альбо радыё не слухаў? Штодзённа ж пішуць і гавораць, што таварыш Сталін і канцлер Гітлер – два найвялікшыя сябры, Англія ж з’яўляецца кублом эксплуататараў і падбухторшчыкам вайскоўцаў. Няхай толькі Гітлер упарадкуе Польшчу, дык дабярэцца да той клятай фашысцкай Англіі, а таварыш Сталін, натуральна, яму дапаможа. Якая можа быць вайна паміж Савецкім Саюзам і братнім нямецкім народам?! Пра такое нават падумаць немагчыма, а ён, дурань, вярзе рознае глупства. Калі б мне па цверазяку гэта сказаў, дык я б сам яму ў пысу заехаў!… Ведаю, што англійскім агентам ён дык хіба не з’яўляецца, але па п’яному не ўмее трымаць язык за зубамі. Навучаць яго ў лагеры розуму! Так яму і трэба!
