Читать «Абсяг» онлайн - страница 4

Адказ анкеце

Хаця і запісваць Анкета раіць Па выбару Родную мову... Хто бацька, хто маці? Умоўнасць старая! Нашто ЭВМ Звычкі нейкага краю? Ссумуе — і лічба гатова! Нязломнай прайшла Праз катоўні, падвалы Канкрэтна Умоўная мова, Во прагу да праўды Трымала трывала, Сяброў шанавала, Сябе захавала, Каб гордае, крэўнае слова Крылата магло — Без нападак і звадак! — Світаць На штандарах чырвоных, Каб ленінскай веры. Наказ без аглядак Нашчадку свайму Перадаць мог нашчадак На зорных братэрскіх загонах. ...Стамлёны ад спрэчак, Ласкавых прымусаў, Народнага досціпу хрэснік — «Как говорят у нас, белорусов.. Твардоўскі любіў падкрэсліць.

Вёска

Не расшчодрыцца, Не раздабухаецца — Вёска скупая, У ногі нікому не бухаецца, Піцуе з відна да відна, Вайна не вайна — Вёска не адступае, Адступаць няма куды. Прымакамі Урадлівыя дні з праснакамі, З прысмакамі. Спрадвеку драўляная, Як і дрэвы, ў зямлю ўрасла. Жыве яна З хлебадайнага рамяства. Не да прыхарошвання, Не да хараства! У вёскі такая Сялянская ўхватка: І пралля, і ткалля, Ратайка й салдатка. Град бобам, Пот — градам. Травеюць грады. Пакуль з горадам Грані сціраюцца, Прахопліваецца ўранні — Да цямна стараецца.

* * *

Нібы шыпячых зычных збег, Спакойны, сыпкі З самай раніцы Спадаў на сцежкі Ціхі снег, Баяўся аб ігліцу зраніцца... Сачу — як прашчур — След бяды. Зайшлося сэрца ў ціхім верадзе Перада мной Ідуць сляды Сабачыя ўперадзе...

* * *

Ці прытулку шукае душа чыя? Чаго ўслухаецца цішыня? Захлыніся, Турбот гайня! Спакоем мяне сустракае Ушаччына. А дзе мой прытулак? Зязюленька шэрая За вечным борам. З кім журбой павячэраю? Ці мне ў сабе, На сабе — як смаўжу — Насіць гэту хату З запалымі бёрнамі, Дарогу ў выбоінах — На Забораўна, І смачна прыжмураную імжу; Спакой, што на сітцах Прасейваюць конікі, І кветку-слёзку на падаконніку, І гэту трывогу, якой даражу? Шлях Млечны — прасекай. Аблокі — яміны. Сляды ад вялізнага настала. А можа, змятаюць рукі маміны Крошкі хлебныя са стала?!

Зноў дома...

Заход заламаў аблачынкі брылёк, Замроена промні лятуць у вуллі. На сонны мурог Я спакойна прылёг — Здалёк Мяне ў прыцемак сцежкі вялі. Туман-тугадум ахінуў паплавы. Па-свойску мураш запаўзае ў рукаў. Куды ж так імчаўся На злом галавы, Каго я гукаў і шукаў?