I.О Свіцязь, сон неразгаданыНябёс, апаўшых на зямлю.У хвалях, сціху разгадайных,Святыя воблікі лаўлю.Мне старажыл сказаў: бывае,Што ў яснасонечныя дніАдбітак душ іх усплываеЗ крыштальна чыстай глыбіні.Яна і ён. Нібы на здымку,Схіліўшы да чала чало,Яны то ўзнікнуць на хвілінку,То знікнуць - як і не было.Штогод тут розны люд дарожныСтаіць над люстрам хваль тваіх.Але не кожны, не, не кожныМеў шчасце-шанц убачыць іх.А толькі той, хто моцна-моцнаСам закаханы колісь быўI, век зжываючы самотна,Не разлюбіў і не забыў.II.Цябе, з Адамам і Марыляй,Найпекны цуд з усіх азёр,Сваёй зямлі перыферыяйНазваў замежны гастралёр.Ужо прысвоіў! Прыхаўрусіў!I не падумаў, чорт крывы,Што ты ёсць сэрца Беларусі,Душы сяродачак жывы.Ужо гатовы і ў арэндуВыгодна здаць цябе. Цябе –Найпаэтычную легендуУ вечным смутку і журбе.1998-1999
СВЯТОЧНАЕ
Жаўталістым ранкам, на Пакровы,У святы багаславёны дзень,Ты сказала, што закон суровыНе пакінуў месца для надзей.I аднак жа, як начны марозік,Што пад сонцам робіцца вадой,Растапіўся твой няўмольны позіркПерад больш высокай праватой.Не, не д'яблік перамог спакусны,А, хутчэй за ўсё, сам Дух святыМоц явіў і так зрабіў, каб тыНе схавала ў шаль пуховы вусны.1999
ПАТОП
Вада, вада... Амаль да гарызонтаВа ўсе бакі - куды ні глянь - вада.Патоп дый годзе! Бедная старонка!Зноў нас карае страшная бяда.Паводка падступіла аж пад вокны.Вясковай вуліцай нлыве рака.Ля хаты ў чоўне дзед сядзіць падмоклы.А сабачок - на стрэшцы хлеўчука.Ён апантана з ланцужка ірвецца,Скуголіць, скача, яўкае, — відаць,Праймае страх душу, што застанеццаАдзін - ахвярай безгалоўя стаць.Бяда, бяда!.. Калі б адно паводка!Вада спадзе і сыдзе ў рэшце рэшт.А як уняць разліў хлусні нязводнай!Яе стрымаць - дзе сілы набярэш?Яна ўжо топіць кут-закутак кожны,Віруе ў вёсках, муціць гарады...I ты, паэт, крычыш, бездапаможны,Ад роспачы, ад страху, ад жуды.Калі спадзе і сыдзе гэта ношасць –Пры нашым п'янстве, нашай цсмнаце?..Ну, супакойся! Можа, ж Бог паможа –I згіне ўсё, што вольны дух гняце.Яшчэ ж народ не поўны алкаголік,Яшчэ не ў кожнага трымціць рука.Чаго ж ты кідаешся і скуголіш,Як сабачок на стрэшцы хлеўчука?1999, сакавік