Хаджу па чужыне, гляджу на людцоў,На іхняе з Богам вітаньне —I зноў працінаюся болем, і зноўДушу мне сьвідруе пытаньне:Як доўга яшчэ будзе ў нас у вачахI ў кожным штрыху чалавечым —Наш, пройдзены намі, пакутлівы шлях.Наш сум па няспраўджаным нечым?1989, травень
ТРЫВАЙМА, БРАТЫ!
Нас могуцьЗьневажаць І абражаць,Нас могуцьНе любіць і ненавідзець,Але мы мусімЦьвёрда помніць-знаць:У нас ёсць Нёман,І Дзьвіна,I Прыпяць.Нас могуцьЧорным брудам паліваць.Культываваць бяспамяцтва,Бяспраўе,Але мы мусімЦьвёрда помніць-знаць:У нас ёсць Полацк,ТураўI Заслаўе.Нас могуцьАчмураць і падкупляць,Штодзень давацьЦацанкі-абяцанкі,Але мы мусімЦьвёрда помніць-знацьНаказ Франьцішка,КастусяI Янкі.Нас могуць біць —Аж да крывавых слёз,Каб лёкаяў зрабіцьЗ ахвяраў зьдзеку,Але мы мусімАдстаяць свой лёс,Каб ён для насШчасьлівы быў давеку.Таму —Трывайма, любыя браты!Трывайма й верыма:Нішто не спляміцьI не асіліць нашай праваты,I нам яшчэ паслужыцьНаша памяць!1989, чэрвень
ПРА НАШУ ГОДНАСЬЦЬ
Што праўда,То праўда —Даўно гэта стала:Віхляньня — багата,А годнасьці — мала.Багата юродства,Блюзьнерства,Крыўляньня,А мова народа —На грані скананьня.Таму і цямнеем,Чарнеем ад злосьці.Аж хочацца наватУдарыць кагосьці.Каго — зразумела,Ды чорт яго знаеЧым кончыцца можаАдвага такая!І што ж тады робімУ злосьці і скрусеМы — існыя родамСыны Беларусі?Што — робім?А б'ём-дабіваем заўзятаСвайгоНедабітага злыдняміБрата.У гэтым — і мужнасьць,I мудрасьць,I годнасьць,I нашага гора-гібеньняНязводнасьць.1989, лістапад
