Чым больш я на свеце і жыў і мадзеў —ішачыў, цярпеў і змагаўся, —тым болей да праўды дабрацца хацеў,да праўды ўсім духам ірваўся.З хлусні і з абману, з аблуды сляпой —да праўды, да праўды штосілы!Да самай вялікай, галоўнай, да той,што кожнага лучыць з усімі.I вось яна ўрэшце адкрылася мне —ні чым не прыкрытай паўстала.У поўнай істоце. Ва ўсёй галізне....I праўда мяне зруйнавала.Студзень 2007 г.
А маладых усё хапаюць...
А маладых усё хапаюць,Усё хапаюць і хапаюць —Па двух, па трох,Па пяць, па дзесяць, —Усё хапаюць і хапаюць,I ў ізалятар запіхаюць,I люта палкай лупяць-месяць,Каваным ботам б'юць пад дых —«Закону» вучаць маладых.I зноў хапаюць і хапаюць,А маткі бедныя ўздыхаюцьІ горка плачуць: гора нам!Але сваім арлам-сынамВымоў-папрокаў не кідаюць,Бо добра ведаюць яны —Калі ў пакутах слёзы роняць, —Што толькі мужныя сыныІх гонар матчын абароняць.Сакавік 2007 г.
У дзень найвялікшага свята
Лірычны рэпартаж
У дзень найвялікшага святаНарода,Краіны,ДзяржавыЯ сведчу аб злосці зацятайДа нашай свабоды і славы.Як дзікі табун, наляцеліМалойцы ў рубцах уніформы,Каб гвалтам пазбавіць надзеіНаш юны народ непакорны.У дзень найвялікшага святаНарода,Дзяржавы,КраіныЯ сведчу, што сцяг наш крылатыНе здолелі сплюндрыць грамілы.І вочы старога паэтаМакрэюць не з роспачы чорнай,Не, людзі, — ад гонару гэтаЗа юны народ непакорны.25 сакавіка 2007 г.
