Читать «Олівер Твіст» онлайн - страница 280
Чарльз Дыкенс
Пра тое, як містэр Браўнлоў дзень за днём працягваў узбагачаць розум свайго прыёмнага сына скарбамі ведаў і адчуваў усё большую прыхільнасць да яго па меры таго, як развівалася яго самасць і ўсё больш прарастала насенне тых якасцяў, якія ён хацеў у ім развіць. Як ён заўважаў у ім усё новыя рысы сябра сваёй маладосці, якія будзілі ў яго сэрцы старыя ўспаміны, ціхую меланхолію, але былі і прыемнымі ды заспакаяльнымі — успаміны пра тое, як два сіраты прайшлі праз выпрабаванні Лёсу, запомнілі яго ўрокі і не забыліся на міласэрнасць да іншых людзей, узаемную любоў і палкую ўдзячнасць да Таго, хто абараніў, захаваў іх. Пра гэтыя рэчы няма патрэбы гаварыць. Я сказаў, што яны былі па-сапраўднаму шчаслівыя, а без моцы пачуцця, без чалавечнасці ў сэрцы, без удзячнасці да Таго, чыім паролем мусіць быць міласэрнасць і чыёй найважнейшай якасцю ёсць Прыхільнасць да ўсяго, што дыхае, не можа быць дасягнута сапраўднае шчасце.
У алтары старой вясковай царквы знаходзіцца белая мармуровая дошка, на якой высечанае толькі адно слова — «Агнэс».
У гэтым склепе няма труны, і няхай пройдзе шмат, шмат гадоў, перш чым над гэтым імем з’явіцца яшчэ адно! Але калі душы памерлых усё-такі вяртаюцца на зямлю, каб наведаць месцы, ахінутыя іх любоўю, любоўю, якая існавала да іх смерці, любоўю тых, каго яны ведалі ў жыцці, — тады я веру, што цень Агнэс часамі лунае ў гэтым святым кутку. Веру, таму што гэты куток у Царкве, у Доме Божым, хоць яна і была пры жыцці слабай і заблытанай у памылках.
Слоўнік прыблізных беларускіх асацыятыўных псіхалінгвістычных адпаведнікаў некаторым знакавым прозвішчам з рамана Чарльза Дзікенса «Олівер Твіст»
Твіст
Бамбл (
Саўэрберы
