Зазьвіні ты, як звон, і удар, як пярун, Песьня наша, як воля, магучая!Хай крыўдзіцель дрыжыць, як падбіты каршун, Хай нясуцца ў сьвет рэхі грымучыя!Хоць нуды ў табе шмат вылівана сьлязьмі, Дума-песьня ня хітра складаная,Але нашая ты: недруг, спробуй, вазьмі!.. Ты ня можаш быць, песьня, скаванаю.Як на небе зара ці як думка ў душы, Не скуесься няволі ты путамі:Ты, як той салавей, зазьвініш і ў глушы, — Запяешся людзьмі і закутымі.Пей жа, песьня, дзень, ноч, песьня, родная нам, Апявай жыцьцё наша праклятае,І зайграй ты па сэрцу хоць раз бедакам, Наўчы, як знайсьці шчасьце багатае.Зазьвіні ты, як звон, і удар, як пярун, Песьня наша, як воля, магучая!Хай крыўдзіцель дрыжыць, як падбіты каршун, Хай нясуцца ў сьвет рэхі грымучыя!..
*** Падсякайце тое дрэва…
Падсякайце тое дрэва, Што ў корні ўсыхае;Не ўважайце таго сэрца, Што жалю ня мае.Страшце птушку, празь якую Свойская загіне;Забывайце песьню, што вам Вораг ваш накіне.Ой, гадуйце, падлівайце Гай жывы, зялёны:Сэрцу добраму давайце Добрыя паклоны.Паважайце тую птушку, Што крыўды ня робе;Не цурайцесь роднай песьні Ў шчасьці і ў жалобе.
Папросту
Простым мы словам зь сьветам гаворым,Песьні аб цяжкай творым нягодзе,З думкамі рвёмся к сонцу і зорам, Рвёмся к свабодзе.Простая нашых прадзедаў слава,Хоць апаганена мудрым чужынцам;Шлі, ідзём далей ўлева ці ўправа — Простым гасьцінцам.Сьвет там выдумкі хітрыя знае —Троны, кароны, вісельні, кулі, —Выдумаць гэта мы ў сваім краі Неяк мінулі.Летась нягодна, сёлета горайПроста жылося, проста жывецца,Красьці ж ня пойдзем, хоць у каморы Кожны к нам прэцца.Нас гадавалі віхры і ночкі,Крыўдай паілі нас ад пялёнкі —Толькі ж папросту мы ня йшлі ўпрочкі З роднай старонкі.Хочам папросту, каб лепш ручылаНашым хацінам, нашым прыплодам,Каб стаць раўнёю славай і сілай Іншым народам.Проста жывём мы, як доля лучыць,I крывадушыць не прабавалі…Просім папросту: кіньце нас мучыць, Ляхі, маскалі!
