О, высокія дрэвы, краса над красою,Вашы постаці ў бронзе згасальных праменняў Над шматфарбнай, як пер’е паўліна, вадоюАдбіваюцца ў роўнядзі голля скляпеннем.Пах вады, пазалочанай захадам, плыўна У нязрушным паветры зыбаецца, мгліцца,Калі конікі з луга спякотаю жніўнай Цішыню стрыгуць тысяччу срэбных нажніцаў.Моўкне ўсё пакрысе і ў глухмень западае, Змярк ахутвае стрункія кроны імглою,I прывідамі з іх вольны дух вырастае...О, высокія дрэвы, краса над красою!1932
ПА АБЕДЗЕ Ў БЕДНУЮ НЯДЗЕЛЮ
Чым заняцца? Канчаецца тыдзень рабочы Хоць і весняй нядзеляй, ды мглістай і сіняй, Голым паркам бязлістым не цешацца вочы, Дый астатняе цемніцца шарай гадзінай.Аміякам прапах гарадок і бензінам,Вокны крамаў замкнёных глядзяць па-сірочы,З кіназалы, дзе тлум, калатня, тузаніна,Тхне такою задухай, што хочацца збочыць.Зноў на мітынг цягнуцца няма штось імпэту — Лепш вярнуся дамоў, запалю цыгарэту,Сяду ў крэсла пад лямпай і буду да золкуРазбіраць свой старэнькі гадзіннік без лупы,Дбайна чысціць дэталькі і складваць да купы, На паперыну чыстую, шрубкі і колкі.1932
