Читать «Воля на крыжы» онлайн - страница 5
Алесь Петрашкевіч
Гей (
Бэндэ. I тым не менш, здавалася б, жалезны Вільгельм… заржавеў і зламаўся, як толькі ў нас пачалася гэта свістапляска з адраджэннем і нацдэмаўскай беларусізацыяй. Узяўся дурань за дзела, як вош за цела, і літаральна стаў большым католікам, чым сам Папа Рымскі. З нажом да горла — даеш беларусізацыю! А палітыку моманту не ўлічыў. Ну якая тут можа быць беларусізацыя, калі ў нас тры чвэрці кіруючых кадраў, прашу ізвініць, — рускія і яўрэі?! Яны што, так і пабеглі, так і селі за беларускі буквар?! (
Здаецца, я не туды заехаў. Даруйце, бо гэта ад нашай дурной беларускай шчырасці…
Гей. Бывает…
Бэндэ. Як той казаў, калі ўжо некуды і ехаць, то лепш на сваім каньку. А мая стыхія — літаратура і ўсё, што вакол яе. (
Гей. К сожалению, я не могу этим похвастаться.
Бэндэ. Не бяда. Я ўвяду вас у курс спраў.
Гей. Спасибо. Хотя и, собственно, так сказать, классовое и партийное чутьё подсказывает мне, что генеральную линию дальнейшего развития пролетарской литературы где-то сознательно, а где-то интуитивно нащупывает не кто иной, как Российская ассоциация пролетарских писателей.
Бэндэ (
Гей. Не спорю, может быть, РАПП где-то в чем-то и ошибается, но в главном он прав: пролетарские писатели должны заслужить, заработать себе право на гегемонию, и мы им в этом поможем!
Бэндэ (
Гей (
Бэндэ (
Гей (
Бэндэ. А я з таварышам Авербахам, можна сказаць, вось так, як з вамі — ён мне: Лукаш, я яму: Леапольд…
Гей (
Бэндэ. Каб мне праваліцца!
Гей. Тогда тем более. (