Читать «Воля на крыжы» онлайн - страница 17

4. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць, — калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны — гэта родная мова.

5. Толькі ў роднай, добра зразумелай мове чалавечы розум развіваецца і багаціць родную духоўную і эканамічную культуру.

6. Культура кожнай нацыі паасобку прыносіць карысць агульначалавечай культуры — усяму свету. Таксама і мы, беларусы, прынясём карысць усім людзям на зямлі толькі тады, калі яны ў нас угледзяць нашае асобнае, вытваранае намі, а не пазычанае. Фундаментам гэтага ёсць родная мова.

7. Быць беларусам — гэта значыць працаваць дзеля свайго краю, дзеля свайго народа і развіваць сваю культуру і штукарства. Таксама шанаваць і ўсе іншыя нацыі — і свайго не цурайся, і чужому навучайся!

8. Кожны з нас павінен памятаць і ведаць, што наша беларуская мова не горшая за іншыя мовы, толькі ў нашай мове было наўмысна забаронена пісаць і друкаваць кнігі дзеля таго, каб мы аставаліся цёмнымі людзьмі… Ведайце, што некалькі сот гадоў таму назад на нашай мове пісаліся законы ў гэтым краі і друкаваліся розныя святыя і свецкія кнігі.

9. Той чалавек, хто называе нашу мову «мужыцкай», «хамскай» і кпіць з яе, гэта або правакатар, або дурны. Бо мова, на якой гамоніць 12 мільёнаў людзей, мае права быць нараўне з усімі іншымі мовамі і развівацца праз друк кнігі.

10. Тыя людзі з палякаў ці з маскоўцаў, што кажуць вам: «кіньце сваю бедную, неразвітую мову і прылучыцеся да нас — мы вам дадзім усё гатовенькае!» — гэта, памятайце, такія людзі, што надалей хочуць закабаліць вашу душу, — не ідзіце за імі. Бо страціце сваё імя і зробіцеся нявольнікамі духа, грунтам для чужых…»

Янка Купала (пасля доўгай паўзы). Хораша напісана. Надзвычай хораша! На жаль — не мною… (Устае з крэсла.) Бывайце, таварыш Рапапорт. (Кланяецца.) Бывайце, таварыш Кузняцоў. (Кланяецца.) Будзьце здаровы, таварыш Каваль. (Паціскае руку.) Хораша чытаеце. Я б так не змог. (Агульны паклон. Выходзіць.)

Рапапорт. Сволочь! Только два раза рот открыл…

Кузняцоў (з пагрозаю). У меня заговорит!.. Я с него…

Рапапорт (строга). Пока никаких пыток!.. Будем разоружать по-хорошему… А куда это он ушел?! (Кузняцову.) Вы что, пропуск ему подписали?

Кузняцоў. Никак нет!..

Рапапорт. Вернется с пропуском — поставьте ему вопросы в соответствии с разработкой и не отпускайте, пока не ответит на все, без исключения. Письменно! Писать-то он еще не разучился?!

Идите, Кузнецов! А вы, Ковалев, останьтесь. Я помогу вам проявить ваш талант любителя «тутэйшай» поэзии и прозы…

Кузняцоў. Мы десять раз ставили ему вопросы. Приходит, как в гости, сидит и молчит.

Святло гасне.

Дзея другая

V

Невялічкі пакой у АДПУ — казённы стол, тры зэдлікі, на акне краты. За сталом Янка Купала. Перад ім некалькі аркушаў паперы, чарніліца і ручка. Адчуваецца, што ён некага ўжо зачакаўся. Тут жа панура сядзіць Каваль. Уваходзіць Кузняцоў.