Читать «БАГАМ НОЧЫ РОЎНЫЯ» онлайн - страница 80
Сергей Песецкий
Вельмі зайздрошчу Зінцы. Я б хацела, каб у мяне хутчэй зьявіўся жаніх. Тады і я гэтак самлела б.
Быў страшны скандал. Мама біла Соньку. Называла яе лайдачкай, прастытуткай. Сонька плакала і гаварыла, што ён зь ёй ажэніцца. Мама сказала: хай толькі не ажэніцца, з дому цябе выкіну. Пойдзеш на вуліцу. Цяпер ведаю, адкуль той бранзалет. А якая хітрая: знайшла ў садзе! Знайшла! Чаму я не знаходжу? Тады я сказала: бо ты, матуля, ужо старая. А матуля як пачне на мяне крычаць. А я кажу: мама, але ж у старых горшы зрок! Я таксама нядаўна знайшла завушніцу. Маўчы ты, дурніца! — крыкнула мама. А Сонька пасьля прыйшла да мяне і страшна плакала. Мне было шкада яе, хоць яна й такая сьвіньня. Я спытала, чаму мама яе так бэсьціла. Я пачынаю яе паважаць, хоць яна таго й ня вартая.
Нічога не разумею. Матуля калісьці так крычала на Соньку, што ў яе будзе байструк (гэта значыць, дзіця па-за шлюбам), а цяпер дагаджае ёй і хваліць, што яна разумная. Я думаю, што яны абедзьве дурныя. Учора да нас прыйшоў Кобзаў. Такі надзіманы, фанабэрысты. Я даведалася, што гэта жаніх Сонькі.
Тата задаволены. Кажа, што Сонька зрабіла добрую партыю, і вельмі цешыцца. Сонька перад гэтым увесь час плакала і нават казала, што атруціцца. А я яе суцяшала. Цяпер ходзіць, як каралева. Як раззлуецца, нагамі тупае. І зусім са мной не размаўляе. Яна заўсёды была подлая, толькі рабіла выгляд, што добрая. Цяпер мяне ўжо больш не ашукае.
Соня выйшла замуж. Зарэгістравала шлюб у «Загсе». Маме гэта не падабаецца, але іначай нельга, бо Кобзаў камуніст. Цяпер я зусім няшчасная. Усе толькі: Сонька і Сонька! А Сонька нос задзірае і такая ганарыстая зрабілася! Добра толькі, што ў нас цяпер лепшая ежа, бо ў Кобзава прыстойны заробак, «паёк» паводле першай катэгорыі і нейкія махінацыі. А я думала, што камуністы не махлююць.
Не люблю глядзець, як яны мілуюцца. Хто б падумаў: якое гарачае каханьне! Сонька толькі робіць выгляд, што кахае мужа. Ужо я гэта ведаю.
Зінка дзіўная. Сказала мне, што парвала з жаніхом. Я спытала: чаму? Яна адказала: знайшла сабе лепшага. Ён кіраўнік вялікага каапэратыву і мае добрую кватэру. Я мяркую, што гэта несумленна. Аднак ёй гэтага я не сказала. Я б таксама хацела мець багатага жаніха альбо мужа. Ён бы купіў мне прыгожыя туфлікі і сукенку. Лепшыя, чымся ў Сонькі. Яна б зьзелянела ад злосьці. Але мне не шанцуе. Я спытала ў Зінкі: ці яе новы жаніх ня будзе злаваць, што яна аддалася камусьці іншаму? Яна расьсьмяялася і сказала, што ён ніколі пра гэта не даведаецца. Падарыла мне фунт ледзянцоў і абяцала прынесьці яшчэ. Яна не такая скнара, як Сонька.
Быў мой дзень народзінаў. Тата купіў мне панчохі, але такія непрыгожыя, тоўстыя. Матуля падарыла скарбонку. А Сонька — бронзавага слана. Хай яго пад хвост пацалуе. Знайшла падарунак на народзіны! Такая жмінда! А я ж ёй шэсьць ручнікоў вышыла. Толькі Кобзаў купіў мне прыгожыя туфлікі. Але я заўважыла, што Сонька злуе на яго за гэта. А Зінка падарыла мне кілю ледзянцоў і каробку пудры «Лебедзь». Апавядала мне, што надалей сустракаецца з Колькам, бо кахае яго. І што бавіцца зь ім, як даўней. Я яе засьцерагла, што ад гэтага можа быць дзіця. Але яна засьмяялася і сказала, што калі яна не захоча, то ня будзе. Гэтая Зінка разумнейшая за Соньку, і я яе вельмі люблю. Як шкада, што яна не мая сястра!
