Лісты з-пад коўдры праз акно месяцовы поўразапускаецца па крывойя не бачузалез пад коўдру згалавойнавісаюць словы хадульнарасстаўляюць пасткі пастыа пад коўдрай цёпла і ўтульнаі нястрашна пісаць лістыбудзе рады палкоўнік маркесі астатнія пацаныасцярожна ступае накрасклышаногі й трохі п’яныне кампутарныя крамзоліа жывое рукі слядыхай баляць на пальцах мазоліне бядыбо нашто электронная поштакалі проста так не ў парунемавед пра што і навоштанемавед каму гаваруКалыханка для маладога літаратараКукалка, каўшанка, хрызаліда,лялечны зародак вышыні!Досыць гідкіх фарбаў краявіду,іншага няхай грызе агіда!Супакойся, мілы, адпачні!Спі, дзіцятка, птушкі ўжо паснулі,зоры ў неба па ваду пайшлі.Кукавадла вусцішнай зязюлі,люлі-люлі, прыляцелі кулі…Стала ціха на усёй зямлі.Засынай, загорнуты ў анучы.Пасталееш хутка ў барацьбе.Спі, выратавальнік наш прыйдучы:у абладзе фюрэра і дучэспадзяемся толькі на цябе!Некалі ў варожым наваколлівозьмешся з расою за кассёбеларускай мовы, і ніколіне забудзеш, што вучыў у школе:геній у адказнасці за ўсё!Зведаеш, што значыць акавіта,і спазнаеш поспех у кабет;станеш апранацца самавіта,станеш выражацца сакавіта,станеш карыстацца з “алфавіта”і забудзеш слова “альфабэт”…Хрызаліда, кукалка, каўшанка,запарука крылаў матыльку,дурню – радасць, знаўцу – абяцанка, –слухай, як лунае калыханкана халодных крылах скразняку.
