Читать «Кім і Валерыя» онлайн - страница 18

Miкола Гіль

— Ой, бяроза белая, Чаму жоўта, нязелена? — Як жа мне зялёнай быць? Кожны дзень начлежнікі На карэнні агонь кладуць. Карэнне маё папалілі, Лісцейка пасмалілі. — Маладзенькая дзевачка, Чаму хмура, нявесела? — Як жа мне вясёлай быць? Кожны дзень сваты едуць, Не дадуць мне вырасці, Шоўкам косы выплесці...»