Ядвісечка чарнабрыва,Твая доля гаратліва.Ой, пайду я ў роўна поле,А ў роўным полі кусты растуць,Кусты растуць лазовыя.А на іх цвяткі ружовыя.Сарву цвяток, саўю вянокДы свайму дружку на галоўку.— Насі, мілы, ды не скідай,А мяне любі ды не кідай.Насіў, насіў ды і скінуў,А мяне любіў дый пакінуў.Ой, пайду я ў роўна поле,А ў роўным полі разважуся.А ў роўным полі разважуся,Аб белы камень разаб'юся.Няхай жа ўсе людзі знаюць,Што ад кахання паміраюць...»
