Читать «Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю...» онлайн - страница 7

* * * Ha вуліцы ля варот Сядзіць жонак карагод Кулаком зямлю прабілі, Аб нявестак судзілі. Адна кажаць: ласуха, А другая: красуха, А трэцця: ляніва, Чацвёртая: драмліва. * * * — Чаму, Купалка, нявесела, Краскамі вочкі завесіла? — А як жа мне вясёленькай быць, У мяне мамка няродная. На вулку гуляці не пушчаіць, У цёмну камору запіраіць. Я маладзенька прамышлёна, Я замочак паламала, Выйшла на вулку, пагуляла. * * * Маладзіца маладая Шэрых гусей прыганяла, Прыганяла, прыгукала: — Прывыкайце, шэры гусі, I к зялёненькай травіцы, I к сцюдзёненькай вадзіцы. Я молада прывыкала I к свёкарку i к свякроўцы, I к дзеверу i к залоўцы. Свёкар мовіць пасцель слаці, A свякроўка разуваці, Дзевер мовіць вады ісці, Свякровачка кароў даіці. Я молада паслухмяна Усё робіла старанна. * * * На гарэ карыта Поўна вады наліта. Там дзяўчаты ходзілі, Рукі-ногі памылі. A хлопчыкі хадзілі, Тую ваду выпілі.

ЖНІВА, ЖЫТА

А я у полі жыта жала...

* * * Ішоў Бог дарогаю, Дарогаю шырокаю I з вялікімі снапамі, I з даўгімі каласамі. А хто Бога пярэйміць, У сваё гумно заверніць? A пераняў Бога Іванька: — А ка мне, Божа, ка мне. У мяне гумно вялікае, Пярэплаты вісокія, Пераклады [] шырокія. Ёсь дзе Богу пасядзеці, На пераклады паглядзеці. * * * Нанясі, Божа, абалынку [], Дай, Божа, нам адпачынку. Дай, Божа, нам кугакала [], Каб часценька плакала. А мы б селі скалыхнулі, Сярэдзінкі б адпачнулі. * * * Жыта маё ядраное, Калоссіка залатое. За тое сонцу хвала, хвала! У нас сягоння вайна была. Усё поле зваявалі, Усё жыта пажалі. Змялі поле мяцёлкаю, Дамоў прыйшлі з вясёлкаю. * * * Рада, рада шэра перапёлка, Што лета даждала, рада, рада. Надаелі вялікія снягі, Лютыя марозы надаелі. Рада, рада наша гаспадынька, Што жыта дажала, рада, рада. Надаела жаркота-пякота, Цяжкая работа надаела. * * * Ha ўдоўчыным полі Сабраліся работнічкі. А мядзведзь карчом арэць, A воўчанька барануіць, A заінька дроўцы сячэць, A лісічка бліны пячэць. А за лес сонца, за лес. А мядзведзь на ель палез, A воўчанька ў лес пабег, A заінька пад ёлачку, A ўдовачка ў каморачку. * * * Закурыўся a дробненькі дожджык, Ды па чыстым полю закурыўся. Зажурыўся мой бедны татулька Па майму бяздоллю, зажурыўся. Не курыся, a дробненькі дожджык, Ды па чыстым полю не курыся. Не журыся, мой бедны татулька, Па майму бяздоллю, не журыся.