Читать «Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю...» онлайн - страница 6

Рыгор Барадулін

* * * А выйду, выйду на вуліцу, A ўдару, ўдаруў ладоначкі Аб залатыя пярдёначкі. Як зачуў жа мой свёкарка, Пачаў прасіць мяне скоранька: — Не бі, нявестка, ладоначкі, Не псуй залатыя пярсцёначкі. — А што ж за дзела, мой свёкарка, Не заслужыла я вокрыка, Не ты ладоначкі гадаваў мае, Не сын пярсцёначкі спраўляў твой мне. Пагадаваў ладонкі татулечка, Спраўляў пярсцёнкі брацюлечка, Спраўляў брацюлька пярсценкі ў горадзе, Казаў гуляці мне моладзе. * * * Божа мой, Чаму селязень смуцен, невясёл? — А як жа мне вясёламу быць. Учора з вячора на моры быў, Вутачку сачыў, Сягоння рана палёдела. Каб далёкая, жалі б не было, Яна ж ад мяне на трэццім кусце Купаецца, ныраецца, Мне, селязеньку, наругаецца. Божа мой, Чаго маладзец смуцен, невясёл? — А як жа мне быць вясёламу. Учора з вячора ў дзяўчыны быў, Дзяўчыну запіў, Сягоння рана за другога йдзець. Каб далёкая, жалі б не было. Яна ж ад мяне на трэццім дварэ Умываецца, выціраецца, Мне маладому наругаецца. * * * Не шчабячыце, дробныя пташкі, У даліне, He будзіце майго мілага Ў пярыне. Я маладзенька таму радзенька, Што ён спіць, Што ён маёй галовачкі Не журыць. Я за работку, ён за варкотку, Я за ложачкі, ён за вожачкі — Мяне біць. * * * Пушчу каня ў гарод, Сама сяду ля варот, А я косю прывяжу, А я косю прыкажу: — Не еш, кося, травіцы, А еш, кося, красачкі, Баравыя васількі. А еш, кося, сена брок, Вязі мяне ў чужы бок. * * * Ты, баравая зязюлечка, Не кукуй рана на дуброве [], Не будзі мяне маладое. Пабудзіць мяне свякроў мая: — Ўставай, нявеста, дзідя мая, На дуброве — на выгане. A ўжо каровы на дуброве, Дробныя статкі на даліне, А ты маладая йшчэ ў пярыне. * * * Перад Пятром пятым днём Разгуляўся Юр'еў конь. Разгуляўся Юр'еў конь, Разбіў камень капытом. A ў камяня ядра няма, A ў хлопцаў праўды няма. Перад Пятром пятым днём Разгуляўся Юр'еў конь. Разгуляўся Юр'еў конь, Разбіў арэх капытом. A ў арэху ядро ёсь, A ў дзяўчатак праўда ёсь. * * * Ля новага калодзеся Два двараніны коні паілі, Яны паілі ды гаварылі: — Не бяры, брацец, багатую, А бяры, брацец, худобачку. У багатае коні, каровы, A ў худобачку чорныя бровы. Коні, каровы паздыхаюць, Чорныя бровы век не зліняюць.