Хоць на хрэсьбінах не(Што там зменіцца!),Чорт жывучы,Як на здзіў,—Чэрці жэняцца!Калі хоча старыПаджэньшэніцца,Тут да трох не гавары,—Чэрці жэняцца!Да сівой барадыПрыкішэніццаХоча юная,Тады,—Чэрці жэняцца!МаладаяЗ маладымЗноў каршэняцца,Значыць,Сварка йдзе на ўздым,Чэрці жэняцца!Хлопец юны,A ў гадахШэфава пляменніца:Будзе месца,Будзе дах,—Чэрці жэняцца!Хай пярунВіры знясе,Там дзе чэрці водзяцца.Вас да д'ябла,Чэрці ўсе,—Час разводзіцца!
ДЗЬМУХАЎЦОВЫ ПУХ
На галавы з'інелы лугНахабніста-вясёлы,Спадае дзьмухаўцовы пух,Садзіцца без дазволу.Машын —Вясёлых сакатухАснежыліся колы.Спадае дзьмухаўцовы пухЦнатліваю назолай.На дзьмухаўца адзіны дзьмухЁн, як Адам той,Голы.Спадае дзьмухаўцовы пух —Святлее ўсё наўкола...
ХТО НА ПАСАДУ ПРЫМЕ!..
Змяняўся з лютым сакавікУ згодзе ды ў дамове.Завёўся неяк дамавік,Завёўся ва ўстанове.Смерць крытыканам-крыкунамЁн лепшы выручальнік.Сам ведаў,Што абедаў нам,А нам —Што сніў начальнік.Настаў спакой.Навошта злосць!Навіны ўсе прымаліНа самай зручнайШто ні ёсцьУльтракароткай хвалі.I так стараўся дамавік,АдвыкАд рэзкіх рухаў.ЗнікЦень яго,Прапаў язык.Маўчаў i толькі слухаў.Віноўнікаў шукаць дарма!Зацішша на выгодзе.Паклёпнікі?Такіх няма!Ёсць дамавік, дый годзе.Каму, як кажуць,Па каму,Каму па два нібыта.Ды што казаць,Калі,Каму,Аднойчы пераблытаў.Перастараўся дамавік,Як той каваль няўдалы,Што звёў калісь лямехна пшык,I справа заняпала.У гнева цяжкая рука,Ён пасмяяцца рады,i выгналі дамавіка,Або знялі з пасады.Што шаптуны?Што маўчуны?Бяда адміністрацыі!Ішла зарплата i чыны.i раптам —Ён без працы!Ён не спакойны тылавік,Знаём з франтамі ўсімі.Пакуль свабодны дамавік...Хтона пасадупрыме?..
ЯК «СПІЎСЯ» СЛОН
Слану ў цырку на час халадоў выдаецца літр гарэлкі.
З успамінаў былога даглядчыка
Цырк,Вядома ўсім здаўна,Быць не можаБез слана.Слон —Галоўная персона,Слон —Заўсёды цвік сезона.Па персоне —Рацыён.З апетытам слыннымСлон.Цёпла ў Афрыцы яму,Толькі ж слон —Не Мішка белы.Не пашыеш на зімуФутра,Каб. як лета, грэла.Слон — персона,А таму,Гэта факт,Не чуткі,—Прапісалі на зімуЛітр гарэлкі ў суткі.Што ж,Разумнаму слануДобра ведалі цану!i аўтарытэт рос,Вылятаў корак.Сорак градусаў мароз,I гарэлка — сорак!Кожны дзеньХістаўся слон.I яно не дзіва,—«Белая» не столькі тонУ бакі вадзіла.ЧуткіГорш за злых варонКаркаюць спрадвеку.Паляцелa:«Спіўся слон...»Крыўдна недарэку.І ў мароз,І без марозуМалаватай стала доза!Як жа памагчы слану?Што рабіць тут будзеш?Як каня цыгану,Ты слана не збудзеш.А калі і збудзеш,Дзе яшчэ набудзеш?Не паклічаш на мясцком,—Трэба ж перакладчык....Што так вечарам крадкомСтаў хадзіць даглядчык?З папугаем цвеліцца,Раніцою —Хмеліцца.Хобатам матляе слонДы вачыма лыпае.Сам, напэўна,Звыкся ёнЗ гэтакаю «ліпаю».Хітра шчэрыцца аднаЗлосная ваўчыца.Пастанова ёсць:СланаПасылаць лячыцца...
