Читать «Амплітуда смеласці (I лірыка, і гумар.)» онлайн - страница 35

Стома

Навошта антыкварыят — Тут тып на тыпе: Славянскі антыварыянт Санлівых хіпі. На плошчы Вацлаўскай Паток — Сезон турысцкі. Пі піва волі, як піток, Але да рыскі. Усе пад помнікам, каля, А ўверсе Вацлаў. Няўжо не змусяць караля, Каб танчык бацнуў? 3 гітарай, як з гетэрай, спіць Спусціўшы патлы, Кудлач, I ўсё ж праз сон сіпіць Пратэст хрыпаты. Супроць кашуль, штаноў, Супроць Нямоглай плоці, Парваўшы сораму аброць, Лацвей хіпоце Пратэставаць. Драмаць лягчэй, Нячым старацца. Ані намуляе плячэй Такая праца. На вуліцах пратэставаць Ці ў падваротнях. Людской бядзе процістаяць Куды турботней. Стаміў іх не цяжар турбот, Адна лянота. Ажно не прасыхае пот — Кіпіць хіпота.

Спачувальная парада

Што ж, нямоглікі, Лавіце кожны міг, Покуль рух На тлумнай вуліцы не сціх,— Як не маеце рабіць чаго ўдваіх, Цалавацца паспяшайцеся Пры ўсіх!

Без спешкі

Чэх да чэшкі Чэша пешкі, Бо цягнік, і праўда,— Vlак, Валачэ марудна так, Што сама знаходзіць чэшка Чэха, як аколыш цэшка. Быццам ластаўка з падстрэшка, Выглядае чэха чэшка. I да Ноя У каўчэг Не спяшаўся б надта Чэх!

Скарынавы сляды

Скарынавы сляды пад камянямі — Іх ахаваў павыслізганы брук. Так ацаліў, Пакуль вякі міналі, У сотах словаў Мову першадрук. Дарогаю Петраркі палачанін У Прагу з праган рупнасці прыйшоў, Каб потым іх імёны спалучалі, Нібы на храмах постаці крыжоў. Ні саду каралеўскага, Ні сцежак, Дзе чуў з друкарні крокі цішыгіі. Адно дагэтуль не зайшлі на вежах Скарынавага сонца прамяні. Дагэтуль Прага выдаць не жадае Друкарню інквізіцыі святой, Адкуль ляцела вера маладая У край, Дзе снег спыняўся на пастой. Здаўна Няма ў сваёй зямлі прарока. Дык дзякуй, Прага, Што была тады! Шумяць вякі зялёна, Бо глыбока Карэняцца Скарынавы сляды.