3Пчала, пачуўшы сонца, размярэжыцьтуманаў прыдарожную кайму,хацела верыць голасу твайму,як вераць у адлівы прыбярэжжы.Слоў не было...Ўсе гаварылі вочы,не знаю, дзе канец майму жыццю,ды знала:немагчыма пачуццювярнуцца,скуль пайшло яно аднойчы.Схацелася б пустыні мець бярозу,сказаў бы мудры мудрае:«Дарма!» —i дыктаваў штодня цвярозы розум:туды не трэба,дзе цябе няма.Так перажыўшы лютую зіму,з палёгкаю ўздыхнуць спрабуе вецце:не тое сонца,што праменна свеціць,а тое,што цяпло дае ўсяму...4Дзень у жыццё ідзе з начыi ў ноч ўпадае,патроху ўсім раздаючы,што выпадае.Пяшчота — вам,а вам — бяда,а вам — дакука...I дню нічога не шкада —будзь смех, будзь мука.Ноч звязвае два розных днісабой адною,яна — праслойка цішыніміж мітуснёю.Без дня яна — без дрэва цень;рака — без броду...I што вышэй за ўзнагароду —з дня ў ноч, з начы ізноў у дзень?..5Раней было i зараз яно ёсць,хоць часта пагражае развітаннем...Нас маладосць адорвае каханнем,каханне нас вяртае ў маладосць.Будзь юным ці зняможаным старцом,тады адкрыеш тайну захаплення,калі сябе адчуеш пад вянцом,падоранага вечнасцю натхнення.А без яго дзень поўны пустаты.Пайшоў... з вянцом,бы пад аховай ззяння,i ля чыіх калень яго здымаеш тыпасля майго адданага кахання.Цяпер знайшла прытулак ноч у сценах,дзе мне чакаць тваёй павечна ласкі,бо, можа быць, жыцце ўсе наша сцэна,i толькі смерць здымае з твараў маскі.А голас ветру,дзікі i хрыпаты,нібы шумеў з далёкіх мне вякоў:знаходзіць той,хто знаў няволю страты,хто знаў каханне,—пакахае зноў...6Уся яна як дзьмухавец,далёкая ад засмучэння,i дрэў зялёная павецьяе азорана свячэннем.Разгублена ўздыхаю я(старонні скажа: «Ах... дзівачка!»),хай бы была яна — жняя,настаўніца ці, скажам, швачка.Змагла б i палюбіць яе,бо жнеек шлях усім вядомы,як рэдка хтосьці з ix пяе,—часцей зажураны ад стомы.А швачка...Шво бяжыць з-пад рук,i твар яе мне быў бы мілы,—хай паспрабуе хто без мукукласці ў працу час i сілы.Настаўніца...Паспачувацьей можна ў нашым спрэчным свеце,яе змагла б я апяваць,бо знаю,што такое дзеці.А тут...Хоць узнясі, хоць плюнь,бы й невядома ей кручына,з табой ідзе адно Жанчына,ды... з наравістасцю красунь.
