Читать «Нацыянальная ідэя ў сучасным свеце» онлайн - страница 28

Тым не менш, ёсць сярод нацыянальных плыняў у некаторых народаў уласцівасць, адзначаная Б. Шэйферам у восьмым пункце. Менавіта гэтая варожасць да не сваіх, да суседзей часта з’яўляецца прычынай сур’ёзных канфліктаў паміж народамі і яна можа парадзіць і крайнюю форму нацыяналізму, якой з’яўляецца фашызм, ці расізм. Аднак, такія адмоўныя праявы даволі рэдкія. Сапраўдны ж, «чысты» нацыяналізм, як правіла з’яўляецца антыподам фашызму, што і адзначаў Энтані Сміт у сваёй класічнай кнізе.

Сярод сучасных азначэнняў нацыяналізму трэба вылучыць цікавае, і звязанае з гістарычный рэтраспектывай азначэнне Г. Кона, які адносіць гэтую з’яву да стану грамадскай псіхалогіі. Кон разглядае гісторыю, як паслядоўнасць змен у грамадскай псіхалогіі, у адносінах чалавека да праяў індывідуальнага і грамадскага жыцця: мовы, тэрыторыі, традыцый, такіх адчуванняў, як адданасць Радзіме і сям’і, якія адлюстроўваюць змены ў грамадзянскай псіхалогіі. Г. Кон заключае, што нацыяналізм гэта «стан розуму», гэта «ідэя, намаганне, якія запаўняюць мозг і сэрца новымі думкамі і новымі адчуваннямі і кіруюць чалавекам, каб перавесці яго свядомасць ў справу арганізаванага дзеяння». Менавіта такі падыход стаў стрыжнем фармулёкі азначання нацыяналізму ў Брытанскай энцыклапедыі: «Нацыяналізм азначаецца як стан розуму, у якім індавідуальныя адчуванні кожнага ў яго вышэйшай, векавой адданасці да нацыі — дзяржавы».

Усе разгледжаныя вышэй азначэнні маюць адзін і той жа недахоп: яны амаль не ўлічваюць рэлігійны фактар — уздзеянне хрысціянства на светапогляд чалавека і нацыянальныя асаблівасці. Менавіта гэта адрознівае сучасных заходніх філосафаў ад славутых рускіх рэлігійных філосафаў канца ХІХ — першай паловы ХХ ст.

Сярод іх перш за ўсё вылучаецца постаць знакамітага рэлігійнага філосафа М. Бярдзяева, думкі якога прыводзіліся вышэй. Вельмi блiзкiя да перакананняў М. Бярдзяева погляды I. Iльiна — таксама прадстаўнiка рускай эмiгранцкай iнтэлiгенцыi. Як рэлiгiйны фiлосаф, I. Iльiн такую з’яву як нацыя i нацыяналiзм бачыць цалкам у свеце Божага тварэння. Ён пiша: «Национализм есть уверенное и сильное чувство, что мой народ тоже получил дары Духа Святого, что он приял их своим и инстиктивным чувствилищем и творчески претворил их по своему…поэтому национализм проявляется прежде всего в инстинкте национального самосохраненения, и этот инстинкт есть состояние верное и оправданное… он подчинён законам добра и духа». Ільін вылучыў тры наступныя рысы нацыяналізму: любоў да гістарычнага мінулага і творчага дзеяння свайго народа, веру ў інстынктыўную і духоўную сілу свайго народа і волю да таго, каб свой народ быў дастойным членам у сям’і народаў Зямлі.