Читать «Напісанае застаецца» онлайн - страница 34
Алесь Петрашкевіч
Скарына. Трымайся, брат мой, ужо не доўга…
Адвернік. Пэўна, і Маргарыту і Пятра недзе катуюць… Францыск, ты сказаў ім усё, што хацеў… Можа, зараз пакаемся… для прыліку… каб лягчэй памерці… каб не плявалі… я ўжо не кажу пра абцугі…
Скарына. Мы памрэм не першыя і не апошнія. I не смерць наша ім патрэбна. Рукамі і сумленнем нашым авалодаць хочуць, каб павярнуць на сваю карысць і на шкоду славянскаму брацтву. За святое паміраем, дружа.
Скарына (
Адвернік (
Чытай, дружа, і ратуйся, калі ёсць магчымасць. Я той з нас, хто сам не выйдзе. Ці ж не так там напісана?
Скарына. Так! Але я цябе не кіну!
Адвернік. Заві Ката! Не марудзь! Ратуйся! Ты жыць павінен! Сцяпанка жыць павінен! Справа наша жыць павінна!
Скарына. Я не здолею загубіць чалавека.
Адвернік. Чалавека?! Чалавек жа забіў мяне!..
Скарына (
Кат. Малайцы! Так многія: пакутуюць да апошняга дня, а перад кастром каюцца. I вам добра, і мне лепш заплацяць. (
Кваліфікатар. Клікалі?..
Скарына (
Кваліфікатар. Знаёмая рука. Ай, Джавані, Махмуд, Іаан, а мог бы яшчэ пажыць… (
Скарына (
(
Грэк. Суровы час. Мы таксама захлынаемся ад злобы ўладароў і цемры натоўпу.
Скарына. Хто — мы?
Грэк. Я, Максім Грэк, і браты твае па духу.
Капернік. Я, Мікалай Капернік.
Мюнцэр. Я, Томас Мюнцэр.
Скарына. У чым жа віна ваша?
Капернік. Мы апярэдзілі свой час, якім пакуль кіруюць жорсткасць і цемра.
Мюнцэр. Я пераходжу ад слоў да мяча! Усёй маёй камуне павінна належаць улада мяча!
Капернік. Мой меч скіраваны супраць ворага знешняга — магістра крыжаносцаў Альбрэхта.
Мюнцэр. Марцін Лютэр схіляе магістра Альбрэхта прыняць яго вучэнне.
Грэк. Магістр Альбрэхт шукае саюза з вялікім князем маскоўскім, каб развязаць сабе рукі супраць Польшчы і Вялікага Княства Літоўскага.