Читать «ГЛЯНУ Я Ў АКОНЦА...» онлайн - страница 48
Сергей Песецкий
А Фіська — камароўскі салоўка — спяваў далей. Адчуваў зладзейскай інтуіцыяй, чым Касю ўзяць:
Следам за Фіськам прыйшоў падобны да распарадчыка пахаванняў або і да нябожчыка ў адпачынку, урачысты і сур’ёзны скрыпач Пятрок Парадак. Ён быў высокі, худы, але рукі меў неверагодна моцныя, чым зрэдку выхваляўся. Акрамя таго, ён быў вельмі хвацкі. Фіська казаў пра яго з захапленнем: «Нічога ў ім няма: скура, жыла і косць, а як шмайдане — ногі працягнеш! А самога ніхто права не мае крануць».
Парадак асцярожна паклаў на камоду скрыпку і ўрачыста павіншаваў Касю.
— А дзе Папугай? — спытала Кася, маючы на ўвазе гарманіста.
— Кірнуў сабе і спіць, — бездапаможна развёў жалезнымі рукамі скрыпач. — Я яго будзіў, будзіў… аніякім парадкам не ўстаў. Табакі яму ў нос напхаў. Таксама нічога… Як праспіцца, то прыйдзе. Ён любіць, такім парадкам, пад гарэлачку граць…
— Вельмі шкада, — расчаравана сказала Кася.
Пасля прыйшлі Жаба і Чэсік Свабода. Наогул Жаба не любіў Свабоду, якога падазраваў у сацыялізме, але неяк так складалася, што яны або жылі на тых самых малінах, або сядзелі ў тых самых турмах. Нават траплялі ў агульныя камеры. Пасля таго, як яго выкінулі з Польскай сацыялістычнай партыі і адседкі, Чэсік Свабода крыху зменшыў свой агітацыйны запал. Ён ведаў, што злодзеі ў сацыялістычных пытаннях чуйкай ветраць махлярства і абдурванне фраераў… Толькі цяпер, пасля прачытання вялікай колькасці нелегальных камуністычных выданняў, Свабода адчуў глебу пад нагамі. Проста знайшоў магчымасць выплысці з глыбінь зладзейскага існавання на паверхню нармальнага жыцця. Таму ён усляпую агітаваў за бальшавікоў, ажно пыл курэў… А вось Жаба, славуты варшаўскі злодзей, звонку быў тыпам такога буржуя, якога ўяўляюць сабе і малююць у карыкатурах бальшавікі.
Жабу Кася Залатая Труба прыняла з асаблівай пашанай. Негаваркі, сур’ёзны злодзей мімаходным, але ўчэпістым ацэначным позіркам акінуў абстаноўку і адразу ж прысеў у куце канапы. Кася села з ім поруч. Пачалі размаўляць напаўголасу пра важныя зладзейскія пытанні.
Тым часам Чэсік Свабода сабраў вакол сябе Пецьку Быка, Фіську і Парадка.
— Вось ты, напрыклад, — прамаўляў Свабода, тыцкаючы пальцам Фіську ў грудзі, — каб не буржуазія, не хадзіў бы ў рызняку (ён меў на ўвазе падранае адзенне паточніка).
— Ды ну?.. Што ты гаворыш? — падняў бровы ўгару Фіська і адначасова запытальна паглядзеў на Пецьку Быка.
— Так, так… Я табе кажу… Кожны павінен прынамсі тры строі мець.
Раптам з дзвярэй раздаўся голас:
— …Чырвоны, зялёны і белы…
Гэта прыйшоў Янка Залаты Зуб, які ўвесь час пакепліваў са Свабодавай агітацыйнай маніі. Кася Залатая Труба ажывілася: ужо два зладзейскія тузы ўшанавалі сваёй прысутнасцю яе прыём. Янка прывітаўся з прысутнымі і далучыўся да Жабы і Касі.
