Читать «I чую я голас...: выбраныя вершы, 1954-2008» онлайн - страница 20

Ніл Гілевіч

* * *

Сябры мае, я ведаю і сам, Што быў бы сорам — у палоне страху Гадаць, чаго: якіх уцех ці драм Чакаць мне трэба на астатку шляху. Я шчодрасць лесу ацаніў даўно, Як мог — аддзякаваў. Цяпер, няхцівы, Хачу, каб толькі i ўсяго адно У міг апошні даў мне Літасцівы: Каб даў пачуць, як пад акном маім, Забавы ладзячы, дзятва-малеча Прыгожа іi нязмушана зусім На мове роднае зямлі шчабеча. Каб перш чым свет імглою паплыве, Я мог сказаць: «Ну вось, і мне не страшна: Як ні душылі, а Яна — жыве! Жыве, жыве святая Мова наша!» 14.1.1996

Лішні

Сумна мне, Божа!..

Ю. Славацкі

 Я ведаў, што лішні тут буду, Зазваны адно для прыліку, — Між гэтага жвачнага люду, Між гэтых аматараў шыку. Шыкуюць!.. І таннага лоску Прыдбалі на выездах трохі. Хоць цяжка ім родную вёску Хаваць у манерах эпохі. Так цяжка ў чужой упакоўцы Душу берагчы ім ад «грэху», Што часам i роднае слоўца Увернуць — для большага смеху. Ім весела, файна i ўцешна! Ім добра, дзе хмельна і тлумна... Я — гэткі ж абсурдны і грэшны. Чаму ж мне, о Божа, так сумна? 10.VI.1996

Янішчыц Жэні томік...

Янішчыц Жэні томік разгарну З аўтографам удзячнасці сардэчнай — І зноў і зноў ад болю застагну, Бы ад пакутнай раны невылечнай. Як токам памяць б'е — даткнуся ледзь. Нібы за іншых больш быў я ў адказе. Яе адчай так слепа праглядзець Не мелі права мы ні ў якім разе. Яна любоў дарыла нам штодня У родным слове, роўным самацвету, І ўсё ж была адна — кругом адна: На ўсю паэзію! На ўсю планету! Ах, мітусня, праклятая стакроць! І ў тысячны ты будзеш раз праклята! Ды што з таго? Ці многіх нас, Гасподзь, Бліжэй к Табе прыўзнесла гэта страта? 1996, студзень—ліпень