Читать «Гарцунок-10» онлайн

Unknown

ЛІСТАПАД У ЛЕНІНГРАДЗЕ

ПУШЧАНСКІ КУТ

НАШ ДЗЕНЬ

САКАВІК

ВУЖАНКА

ВЕЧАР

I

III

V

ДОЖДЖЫКАВА ЛІЧЫЛКА

ДЗІЎНЫ КАВАЛЬ

КАЗКА ЗІМОВАЙ ГАРЫ

ЛЯ КАРТЫ РАДЗІМЫ

Азеры, рэкі, і лясы,

I гарады,

і вескі -

Усе змясцілася на ей,

На карце той, шматверстцы.

Разгон лугоў

і неба шыр

З паводкаю блакіту.

Сады паўсюль.

Як акіян,

Тут каласуе жыта.

Чуваць заводаў гамана

I гул матораў роўны.

Растуць уверх,

растуць ушыр

I Мінск,

і Брэст,

і Гродна.

I нафта рэчыцкая тут

Пласты зямлі свідруе.

Шахцерскі горад Салігорск

Тут дзень і ноч шчыруе.

I рэек звон,

і гул шашы,

I гром аэрадрома -

Усе змясцілася на ей,

На карце нашай роднай.

I нават весачка мая,

Пушчанская, малая,

Сваею назваю на ей -

Прыслухайся -

Спявае!

`

ЛІСТАПАД У ЛЕНІНГРАДЗЕ

Абвеяў прасторы

Кастрычніцкі вецер.

Нясе лістапад

Сваю пошту па свеце.

`

I сыплецца ціхае лісце,

Як зоры,

На воды Нявы

I на крэйсер «Аўрора».

`

I ў рукі нашчадка

Праз зарыва зыркасць,

Як птушка, істужка

Ляціць бесказыркі.

`

ПУШЧАНСКІ КУТ

Вітаю росны твой мурог,

I твой блакіт сцюдзена-ціхі,

I свежы перашэпт вятроў

Пад трапяткім крылом бусліхі.

`

Я сам нібыта на крыле

Лячу ў куток пушчанскі

светлы.

Няма чысцей,

няма святлей,

Чым ен, мой самы запаветны.

`

Цякуць праз дні і праз гады,

Цякуць праз нашы сэрцы рэкі.

I ўсе -

ад поля да грады -

Лагодзіць позірк чалавеку.

`

НАШ ДЗЕНЬ

Устае ен сонейкам з-за бору,

У дварах ен ведрамі звініць

I стаіць, бяссонны, у дазоры

На ахове роднай цішыні.

`

Ен у школы дзверы расчыняе,

Ен па нівах трактары вядзе.

З новых спраў хаду сваю ўсчынае

Новы дзень.

`

Чуеце?

Па рэйках гоніць рэха.

Ен - усіх канвеераў працяг

I працяг усіх мастоў і рэкаў

На прасторах нашага жыцця.

`

Ен з усей краінай у паходзе,

Будаўнік і творца новы дзень.

У мінулы час не адыходзіць,

Новы дзень у будучыню йдзе!

`

САКАВІК

Сну зімовага даволі!

Свята ў сонца, паглядзі!

Моцна спалі лес і поле -

Сакавік іх разбудзіў.

`

А пасля падаўся полем

Да раскутае ракі,

Начапіў лазе на голле

Залатыя каташкі.

`

Капяжовы перазовы

Чуеш зблізку і здалек.

Днем у следзе палазовым

Заіскрыўся ручаек.

`

Распагоджаны аблокі,

Улагоджаная шыр.

Сакавік кляновым сокам

Заскакаў у гладышы.

`

Веснавых прыкмет багата.

Сакавік здзіўлены сам.

А яшчэ прынес ен свята,

Дарагое свята мам.

`

ВУЖАНКА

Ну і шустрая вужака

З лесу шаснула ў траву.

А вужакаю

Вужанку,

Рэчку нашу, я заву.

`

Ля карчоў яна нырцуе,

Вербы ніцыя трасе.

Знаю, дзе яна начуе,

Дзе начуюць рэкі ўсе.

`

У лугах начуе,

чуў я,

У зяленым хмызняку.

А бывае, заначуе

У рыбацкім кацялку!

Дзе цячэ, там спіць Вужанка.

`

Дно ей - хата і ляжанка.

`

ДЗІВАКІ

Адкуль дзівакі вось такія

Бяруцца?

Катаецца кот

На лімоннай шкарлупцы.

Катаецца цень

На рудым пыласосе.

А муха- гудуха

На Пецевым носе.

Катаецца, гляньце,

На цеплай дзяружцы

Падушка на Пецю,

А ен - на падушцы.

`

`

ВЕЧАР

Залатой дарожкай з мора

Адыходзіў дзень за горы

Прытамленым хадаком.

Стала сонейка маленькім,

Стала сонейка манетным,

Невялікім медзяком.

Ну а там, далека недзе,

Дзе зямля сышлася з небам,

Як вялікая скарбонка,

Сіняя гара стаяла.

I па медзяку штовечар

На гарыстай той сінечы

У скарбонку медзяную

Неба весела кідала.

`

Там, дзе скалы,

Там, дзе рыфы,

На хвасце вялікай рыбы

Дрэмле сонейка другое,

Дзень свой сніць.