Читать «Прыгоды Мармулка» онлайн - страница 12

Садык Мамедаў распачаў вывучаць бягучыя справы фірмы з пляшкі лідскага піва. Халоднае, цягучае, яно надало новых сілаў для змагання з канкурэнтамі.

Няпрошанага наведніка кіраўнік "Будбумінтэрнэшнл" пагадзіўся прыняць толькі пасля трэцяй пляшкі, і тое таму, што палічыў яго незаконнанароджаным сынам растоўскага аўтарытэта. Думаў, што той прыйшоў браць падатак. Што ён памыліўся, Садык Мамедаў уцяміў, калі спытаўся ў Мармулка: "Дзе твая хаза?"

- Няма ў мяне хаты. Сёння з інтэрната вытурылі.

- Інтурыста? - перапытаў збянтэжаны горац.

- Няма ў мяне такіх грошай, каб жыць у "Інтурысце". Я прыйшоў да вас працаўладкоўвацца.

- А што ты ўмееш?

- Дзяцей вучыць. Я настаўнік.

- Дзеці - гэта добра, - пагадзіўся бяспутны тата, бо нават не мог прыпомніць, колькі бяспутных мамаў ён ашчаслівіў.

- А увогуле я ўсе магу, куды пашлюць, - намагаючыся здабыць прыязнасць, залепятаў карантыш.

- Тыванду можаш?

Узнікла хвіліна маўчання. Шэф не ведаў, як правільна вымаўляецца тое слова, а наведнік не разумеў яго. Тады Садык вырашыў удакладніць.

- Я май лом, а ты рука б’еш лом. Зразумела?

- Ой, не! Рука будзе балець.

- Значыць, не можаш.

- Не магу.

- А мне патрэбны такія, каб рука не балела.

Шэф згубіў цікавасць да наведніка і распачаў вывучаць справы далей: адкаркаваў чацвёртую пляшку піва.

Апынуўшыся за парогам, Пятро не скарыўся. Ён рынуўся ў вір камерцыі, дакладней кажучы, шукаў там цёплага месца. У канторы трэста "Бананы з Антарктыкі" тутэйшы цяжкаатлет, вагою не менш як пятнаццаць пудоў, цешыўся жуйкаю. Працу пагадзіўся даць адразу - выставіў скрынку чорнага колеру бананаў і прапанаваў:

- Вось тавар. Пакідай дакументы ў залог, а сам дуй на Камароўку Вечарам прыносіш двадцаць баксаў мне, а навар пакідаеш у сябе. Лады?

Ад першага дотыку прадукт лопнуў і бурая слізь расплылася па скрынцы.

- Гэй ты, дзеяч! - зароў гаспадар. - Што псуеш мне дарагі тавар?

Гэта быў адзіны шчаслівы момант у той чорны для Мармулка дзень, і то дзякуючы таму, што дзверы канторы былі настолькі вузкія, што дырэктар трэста з першай спробы не змог іх пераадолець. Петр Іванавіч праімчаў без перадыху два кварталы.

Кіраўнік трэцяй фірмы запытаў у хлопца, ці ведае ён санскрыт.

- Англійскую са слоўнікам.

Такі адказ не задаволіў гаспадара. На жаль, гэта было адзінае месца, дзе запыталі пра яго інтэлектуальныя здольнасці.

Надалей усе прапановы былі нейкія дзіўныя. Адзін камерсант прапанаваў цешыць яго ў лазні. Наступны запытаў, ці добра Матыль умее страляць з аўтамата. Яшчэ адзін - кіроўцам якіх машын можа быць. Hi да яго чырвонага дыплома, ні да яго спецыяльнасці ніхто не выявіў цікавасці.