Читать ««Приласкать и уничтожить!»» онлайн - страница 51
Алесь Петрашкевіч
Турук Ф. Белорусское движение. М. 1921.
Антон Луцкевич. Материалы следственного дела НКВД БССР. Мн., 1997; Яго ж. За дваццаць пяць гадоў. (1903–1928), Мн., 1991; Яго ж. Да гісторыі беларускага руху. Мн., 2003.
Язэп Лёсік. Творы. Мн., 1994.
Алесь Гарун. Матчын дар. Думы і песні. 1907–1914. Мн., 1918.
Макар Краўцоў. Усебеларускі з’езд 1917. Газ. «Наша ніва». 1997. 20 кастрычніка.
Канстанцін Езавітаў. Першы Усебеларускі кангрэс. Час. «Беларуская мінуўшчына». 1993. № 1.
Аркадзь Смоліч. Вяртанне з небыцця. Газ. «Навіны Беларускай Акадэміі». 1992. 11 снежня.
Канчар Е. С. Из истории общественных, национальных и революционных движений белорусов. Час. «Неман», 1993, № 1.
Варонка Я. Беларуская справа міравой нарады ў Версалі. Коўна, 1919; Яго ж. Беларускі рух ад 1917 да 1920 году. Коўна, 1920.
Станіслаў Рудовіч. Усебеларускі з’езд 1917. Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. Т. 6, ч. 11. Мн., 2003; Яго ж. Газ. «Пагоня», 1999, 24 чэрвеня — 29 ліпеня.
Сідарэвіч А. М. Беларуская Народная Рэспублікі. Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. Т. 1. Мн., 1993; Яго ж. Акт скіраваны ў будучыню. Газ. «ЛіМ». 1992. 20 сакавіка; Яго ж. Антон Луцкевіч: Главы из книги. Час. «Неман». 1990. № 7; Яго ж. Апошнія дні Антона Луцкевіча. Час. «АRСНЕ». 2006. № 10.
Платонов Р., Сташкевич Н. Тернистый путь к свободе: к вопросу о становлении бел. нац. государственности. Час. «Неман». 1992. № 10–11.
Скалабан В. Беларусь і Украіна: разам да незалежнасці. Час. «Спадчына». 1998. № 1; Яго ж. Удзел ва Усебеларускім з’ездзе як падстава для рэпрэсій. Матэрыялы навукова-практычнай канферэнцыі. Мн., 1998; Яго ж артыкул у Беларускім гістарычным зборніку. Беласток. 2001. № 15; Яго ж. Проза Максіма Гарэцкага як гістарычная крыніца. Гуманітарны гістарычны веснік. 1997.
Аліса Ланге. Як гэта было. Газ. «Народная воля» 1998. 10 верасня.
Кулевіч I. Р. Першы Усебеларускі з’езд: гістараграфічныя праблемы. Веснік Гродзенскага дзяржаўнага універсітэта. Серыя 1. Гуманітарныя навукі. 2003. № 1 (18).
Дарашчонак П. Праблемы дзяржаўнага самавызначэння Беларусі ў публікацыях перыядычных выданняў. Час. «Журналістыка», Мн., 2003.
Атрашэўскі К. Прачытайма тэкст забыты. Газ. «ЛіМ». 1999. № 1.
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. Т. 1–6 ч. II. 1993–2003.
Пра аўтара
Аляксандр Лявонавіч Петрашкевіч — драматург і кінадраматург, гісторык, публіцыст; лаўрэат Дзяржаўнай прэміі і заслужаны работнік культуры Беларусі, кандыдат гістарычных навук, ганаровы прафесар Беларускага дзяржаўнага універсітэта культуры і мастацтва. Нарадзіўся на Талачыншчыне 1 мая 1930 года.
Працаваў першым рэктарам Мінскага інстытута культуры і загадчыкам аддзела культуры ЦК КПБ. У якасці адказнага сакратара і намесніка галоўнага рэдактара БелСЭ быў аднім з арганізатараў энцыклапедычнай справы ў Беларусі, узначальваў рэспубліканскі Арганізацыйна-метадычны цэнтр па падрыхтоўцы да друку і выданню шматтомнай гісторыка-дакументальнай хронікі «Памяць».
Ім створана больш за 30 драматургічных твораў, многія з якіх перакладаліся на рускую, украінскую, латвійскую, эстонскую і іншыя мовы. Ставіліся прыкладна ў 70 тэатрах вялікай краіны. Сярод камедый і фантасмагорый «Адкуль грэх?», «Укралі кодэкс», «Злыдзень», «Куды ноч, туды і сон»; драмы «Трывога», «Соль», «Напісанае застаецца», «У спадчыну жыццё», «Дагарэла свечачка», «Змова» і інш. Яму ж належыць серыял з 18 гістарычных драм і трагедый, якія ўяўляюць сабой канцэптуальную мастацкую гісторыю Беларусі ў дзейных асобах, што ахоплівае час з IX да XXI стагоддзя. Друкаваліся ў зборніках «Воля на крыжы» і «Здрапежаная зямля».