Дарогі — і вецер,І злая казацкая песня.І крыж праваслаўны на вершніку кожным,і грэх.Анёл праляцеўпраз блакітнае неба Палесся,Засталася толькісцяжынка на хмарах гарэць.Прыглушана б'юць капытыпа зямлі беларускай.У вольніцы — вольныя шаблі,пустыя мяхі,У вольніцы — вольнае сэрцаі прагныя рукі,І воўку галоднаму лёгкамахнуць за сцяжкі.Не ўсё маскалі ў гарадохпапалілі, пабралі.Казацкім братамзасталося паесці, папіць...і скажуць: "Мы васад касцёльнага зла ўратавалі",і пойдуць, п'яныя,мясцовыя цэрквы паліць.І — попел на вецер,накормлены конь —у дарогу.Казацкая песня,І плач беларускіх жанок...Забыцца?Забудзем.І перад выкладчыкам строгімПра казачных вольных казакаўпаўторым урок.
7 ЛІСТАПАДА 1990 ГОДА.
Крыж за зорку вышэй назаужды,Ён — як зорка з абсечаным промнемНахіліўся над горадам сонным, .Дакрануўся да срэбнай вады.Ён не можа, не лёс — пуставаць.Ён жа створаны для выкуплення.Бог ці раб, дасканалы ці дрэнны —Нехта мусіць на ім паміраць.І загрукаў пад зорамі дах — .Свята зброі вянчаюць салютам.Не знайшлося на свеце Хрыста —Не знайшлося работы і Юдам.І святлее пахілены крыж,Растае ў раўнадушнай прасторы.Я вітаю прывычнае гора.Божа, божа,чаму ж ты маўчыш?
ПЫТАННІ
Дрэва, што вырасла на магіле,Дрэва — ці не?Воі - героі ці толькі забойцыЁсць на вайне?Шчасце, аплочанае крывёю,Шчасце — ці не?Людзі, што гэтага не пытаюць,Людзі — ці не?
* * *
Мастацтва робяць гастралёры.Не верыце?На сорам, так.Бо нам анёл тутэйпы горайЗабеглых д'яблавых сабак.Іх поўсць агнём пякельным ззяе,У шал прыводзіць іхні роў.А як анёлы у нас спяваюць —Спытай заморскіх жыхароў.А наша доля — гастралёры.Нам прысылае іх падчасЗ вампірам тлустым сходны горад,Што таленты высмоктваў з нас....і зноў у шлях спяшаюпь дальніАнелы — да чужых крыніц......Народаў лёс правінцыяльны,Правінцыяльны лёс сталіц.
