Читать «Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю...» онлайн - страница 17

Рыгор Барадулін

* * * А белая кудравая бяроза, А бедная наша дзяўчынка сіротка. Маладзенькая па магільнічку хадзіла, Чаравічкамі магілачку страчыла, I слёзкамі жоўты пясочак мачыла, Паціхусеньку сваю мамульку будзіла: — A ўстань, мая мамулька, не ляжы, Хоць жа мне ты гэты вечарочак паслужы. — А я не магу, мае дзетанька, ўстаці, Грабовы дошкі сціснулі ножкі, Не магу пайсці к табе. Сырая зямля на сэрца лягла, Не магу пачуці цябе. Жоўты пясочак залёг насочак, Неяк прадыхнуці. Траўка-мураўка зарасла вочкі, Не магу на цябе паглядзеці. Вечны замочак замкнуў раточак, Не магу табе парадзіці. * * * А зорачка i з месяцам гукала: — Калі ўзойдзеш уперад за мяне, Чакай мяне, Пакуль мы з табой Кругом свету абойдзем. А ты, свецячы, Я, ялеючы, абойдзем. А Ганначка з Іванькам гукала: — Калі ўедзеш уперад за мяне, Чакай мяне, Пакуль мы з табой Кругом стала абойдзем. А ты, йграючы, Я, ўздыхаючы, абойдзем. Ты, ручкі ламя, Я, слёзкі раня, абойдзем. * * * Сядзіць галуб на пярэплаце, Боб клюець, А ля яго галубка пшаніцу. — Як клюй, дык клюй, Мая галубка, ля мяне. Далягаецца мае пер'іка да цябе. Сядзіць хлопец за столікам, Мядок п'ець, А ля яго дзяўчына — саціцу []. — Як пі, дык пі, Мая дзяўчына, ля мяне, Далягаецца мае сэрдачка да цябе. * * * У аўторак рана Сон бачыла Ганна, Нікому не казала, Мамульцы расказала: — Мамулька мая родная, А што я за сон бачыла. Сакалы наляцелі, Чорны шоўк развярцелі, Золата рассыпалі. — Дачушка мая родная, Праўдзівы сон бачыла. Сакалы — сваты твае, Чорны шоўк — коскі твае, А золата — слёзкі твае. Сваточкі наедуці, Косачкі расплятуці, Слёзачкі разліюці. * * * Бяроза з лістам, бяроза з лістам Усю восень гаварыла: — А мой лісточак, а мой зялёненькі, Ты ж мяне пакідаеш. — Нябось, бяроза, нябось, белая, Я цябе не пакіну. Я к табе вясной прыду, З табою шумець буду, Цябе зелянець буду. Дзяўчына з мамкаю, дзяўчына з мамкаю Усю ночку гаварыла: — Дачушка мая, родная мая, Ты ж мяне пакідаеш. — Мамулька мая, зязюлька мая, Я цябе не пакіну, Я к табе ў госці прыду, З табою гукаць буду, Усё гора казаць буду. * * * Цёмная ночанька, цемната, Дзе ж мая дзелася пекната? За табой, міленькі, за табой Не бачу сцежачкі за слязой. Масціла кладачку сем нядзель, Гасціла ў мамулькі адзін дзень. Масціла кладачку тры гады, Гасціла ў мамулькі на Дзяды. На вяселліка пазвалі, Чаркі гарэлкі не далі. Каб я ведала, не пайшла, Ці б я сабе работкі не знайшла? Я б за печкаю сядзела I кудзелечку вярцела.