Читать «Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю...» онлайн - страница 18

* * * Сакол на вылёце Сеў-паў на вароцях, Крыллікам махаючы, Пташачак збіраючы: — Ка мне, пташачкі, ка мне, Палечу я з вамі Ў шчырыя бары, Ў зялёныя сады Па шэрую зязюлечку. Іванька на выездзе Сеў жа ён за столікам, Насовачкай махаючы, Дружыну збіраючы: — Ка мне, дружына, ка мне, Паеду я з вамі Ў вялікае сяло, Ў багатую хату Я па сваю Мар'ічку. * * * Садавая яблынка зграбненька На ўзгор'ю стаяла. Белым цветам зацвіла, Тры яблычкі дала. Маладая Ганначка Усю ночку не спала Дык дачушку даждала. Хоць набралася мукі, Ды пярэміць жа рукі. Хаць набрала гора, Прынясець вады з мора. * * * Дзяўчынка маладая, Галоўка разумная. Пайшла яна на рыначак, Купіла кубачак мёду. Свякроўку прывітала, Работку папытала. — A йдзі, мая нявестачка, Ў крыніцу па вадзіцу, У клець па мучыцу. У сянёх даёначка, У хлеве каровачка. Вот твая работачка. * * * Як заручалі, тады казалі, Што ў свата кароў многа. Як пайшла даіць, Адзін бык стаіць, I той не доіцца. Вазьму я быську Ды за пумпыську: А дай, быська, малака! * * * Сарока па двару ходзіць, Золата ў хвасце носіць, А цешча зяця просіць: — Зяцёк мой, сыночак, Не ходзі ты ў шыночак, Дам табе чатыры бычкі, Не бі маёй дачкі, Пятую цялушачку, Не бі маю дачушачку. — Я тваіх бычкоў прап'ю, Я тваю дачку наб'ю. Зарэжу цялушачку, Наб'ю тваю дачушачку. * * * А што за вечар, што за гадзіначка настала. Наша малада па татулечку паслала. — А няхай жа мой татулечка паслала, А няхай жа ён маю сялібу агледзіць. — А я прыеду, мая дачушка, начою, А я агледжу тваю сялібу з свячою. * * * А добра, добра наша Мар'ічка чыніла, Што не хадзіла ў шчырыя бары ў арэшкі, Што не нарабіла сваёй радзіне пасмешкі. Ай, добра, добра наша Мар'ічка чыніла, Што хадзіла ў зялёны лугі ў каліну, A пакрасіла ж яна ўсю сваю радзіну. * * * A рассцяліся, белая бяроза, па зямлі, A пакланіся, наша дзяўчына, ўсей радні. Ані старога, ані малога не мінай, Сваёй мамулечцы да ножачак прыпадай. * * * — А куды ты, наша дзяўчына, глядзела, Ай, за такога прыгожага хацела? — А я глядзела ў шкляное ваконца, Я ўбачыла свайго мілага, як сонца. * * * — Жані мяне, татка, Жані маладога. — Жаніся, дзіцятка, Ўсё будзіць гатова. I хамут у стрэсе, I дуга ў лесе, A конік на пашы, Дзеўка на кірмашы. A конік гагочыць, Дзеўка замуж хочаць.