БУДАЎНІЦТВАІ грады ёсць, і прыбіральні,I ўжо на градах узышло,Але і ў позні час, і ў ранніСпакою творцам не было.Ну, скажам, вырасце радыска,А дзе гарантый плот і дрот,Што сам з'ясі? Сусед жа блізка:Залезе ў творчы агарод!Ці ж прывыкаць да плагіятуХапугам розным уначы?I калі ты не зробіш хату,Дык як жа грады сцерагчы?Сабаку й то патрэбна будка,Каб ён не мок і не калеў.I вось на ўчастку кожным хуткаЗакрасаваў часовы хлеў.Але ў часовым — надта ж мулка!Вунь колісь быў Часовы ўрад —I той застаўся без прытулка,Як далі выспятка пад зад.Наш век суровы пэўнасць любіць,А пэўнасць — гэта не хляўчук.I дом з бярвенняў тут не зрубіш,Бо адбяруць сякеру з рук.Таму і кожны лысагорацПачаў мазгамі варушыць,Каб як аполкаў дзе агораць,Зляпіць хаціну і зажыць.I неўзабаве стала ясна,Што ўсе цюхцяі-цельпукі,Калі датычыць справы ўласнай —Ого, якія спрытнякі!Здзівіла ўсіх актыўнасць Цвіркі:Займеўшы ўласны чарназём,Адолеў лёгка закавыркіI самы першы згрукаў дом.За ім услед маўчун АрочкаПадважваў плашкі пакрысе.О, як ён важна, без сарочкі,Выглёндаў з кульбай на страсе!Няхай з Кірэенкам глядзеліНа гэтых выскачак маўчком,I ў Няхая душонка ў целеАж закруцілася ваўчком.I ён, як зух-ініцыятарВа ўсякай "творчай" барацьбе,Зусім аднолькавыя хатыДастаў суседу і сабе.Але сусед падумаў сціпла:"Зраўняцца хатай — проста жах!"I набакір, у стылі "сцірта",Ён заламаў фацэтна дах.Тым часам Хомчанка змікіціў,Што маху даў, не ўзяўшы град.Адзеў свой пракурорскі кіцель —I зразу ўсё пайшло на лад.Ён прыхапіў дзялянку хмызу(Някепска знаць законаў дух!)I дом — з падмурка да карнізу —Урваў па часці бытпаслуг.Здаўна не любячы дарэмшчын,Рукамі ўласнымі, як маг,Стары сталяр-чырвонадрэўшчык,Адляскаў Звонак звонкі гмах.Александровіч дом, як пуню,Зрабіў з паветкай заадно,А каб выходзіў дым — прасунуўТрубу, як гаўбіцу, ў акно.I Бугаёў, хоць быў вядомыЯк апантаны кнігаед,Аднак не меншую стадолуНа ўскрайку выстукаў услед.А Куляшоў, мудрэц-прафесар,Каб сотку лішнюю займець,Прыгарадзіў кавалак лесуI ў ім паставіў дом і клець.Ды ўсе прафесары й дацэнтыПерад Навуменкам аднымБылі, як дробязныя цэнтыПерад далярам залатым.Другі маштаб — другая марка:Калі яму стаўлялі дом —Тры дні вішчэла цыркулярка,Чатыры дні звінела чарка,I цэлых пяць сквірчэла скварка,I кожны дзень вялася сварка —Былі Гамора і Садом!Астрэйка, той, што ў сотнях песняўУславіў некалі будан,За кожнай кроквай клікаў цесляў:— Ну, злазьце, хлопцы, кроплю дам!Стары празаік Аляксееў —Ён генерал сапраўдны быў:Не ставіў хаты, град не сеяў —Склеп-бомбасховішча зрабіў.Святоша-праведнік АўрамчыкЯкіхсьці хлопцаў прывалок —Яны не дом яму, а храмчыкЗа тыдзень склалі да аблок.Будаўнікоў тых незнаёмых —Без намаганняў і турбот —Ён адкрываў пасля імёныУ "Маладосці" цэлы год.Калі свой церам Жычка ставіў,Дык, як нявольнікі-рабы,Цягалі дошкі Чэрня й Ставер,У крук згінаючы гарбы.А Семяжон, прыдбаўшы ўчастак,Апошні ўзяўся будаваць:"Мая ж такая доля-шчасце:Я ж і жаніўся ў сорак пяць..."Ва ўсіх дамы, ва ўсіх палеткі,I толькі ў беднай ПалтаранСтаяў хляўчук, сядзелі кветкі,Ляжаў нявораны дзірван.
