*Нідзе не была ў свеце Адэля,цягніка не бачыла нават —Тут, у сяле, ішоў яе век:на тым унь грудку за канавай.Як дрэва, на месцы аднымрасла і старэлаў дзён завірусе.Тут, у тумане, ...усе яе вёсны —як гусі.Цэлы век свой Адэлятолькі і знала,што ў зямлі гэтай корпалася:садзіла, палола, жала.Як пчала, шчыравалаад рання да цёмначы,рукамі сваімі парэпаныміхлеб здабывала надзённы.Так, не была яна ў свеце,ды толькі хлеб яе гэты,Як жывы, абышоўмо паўсвету.Так, мала хто ведаў Адэлю,(а сёй-той нават знацца б з ёй грэбаваў),А вось хлеб яе добра ўсе ведалі,ніхто яго ад сябе не адгрэбваў.На хлебе Адэліным тым іраслі і вышыні свае бралімантажнікі і высотнікі,акадэмікі і адміралы.Утрымліваліся на ім,працуючы бесперабойна,міністэрствы і ведамствы,фабрыкі і філармоніі.Хадзілі станкі ўверх-уніз з ляскам —Адэлін хлеб,Пісалі ракеты космасу казку —Адэлін хлеб.Як пупышка вясной,На Адэліным хлеберазвівалася —пад гром авацый —Цывілізацыя.Калі, звар'яцеўшы,круціў пад небамвіхар вайны пякельны,I тады не сышла з бацькоўскай зямлі(утрымалася неяк!)Адэля.Не, не была партызанкай Адэля,але без АдэліШто б яны, партызаны,елі?Усе брыгады, усе злучэнні(якія пра іх складаюць паданні!)Быліна яе ўтрыманні.А пасля вызваленняяназ тых жорсткіх руінаўУздымала з усімікраіну.Недаядала сама,ды на хлебе сваімдзяржалаАдэлядзяржаву.*Жанчыны зямлі нашай!Краю ўсяго гераіні!Складаць бы пра кожную з васпаэмы ды гімны!Хай ганаровых званняўне шмат хто з вас удастоены,Ды ўзнагарод найвысокіхусе вы дастойныя!Каб усіх вас, як трэба, адзначыць,каб выдаць усе, што вы заслужылі,медалі,У зямлі б не хапіла, напэўна,металу!Толькі нашто вам медалі?Не думалі вы пра славу:Рабілі — і ўсё —сваю будзённую справу.Найлепшая з узнагароддля вас(скажаце ўсе вы пра тое):Добрае словалюдское.*Дажываюць свой векжанчыны нялёгкае долі,Даручыўшы работу сваютрактарам ды камбайнам у полі.Самі ж на градках капаюццаці — да пенсіі сціплай даробак —Падмятаюць вуліцы ў горадзе,выстойваюць у гардэробах.Убачыш іх — пакланіся,з павагаю распытайпра вялікі іх шлях за плячыма,што супадаў са шляхам цэлага краюЯны —гісторыя наша жывая.* * *Зграбаем сена.Па купінах бегаюць граблі,Збіраюць — у копы, у копы —Чэрвень чмяліны між грабамі.Вал зялёнага сушаваКачаем па галіне колкай(Эх, лезуць за шыю сяніны,Шчыкочуць пад ліпкай саколкай!).Між частай асочкі-кусачкіМільгаюць дзятлавіны галоўкі,Бліскае сподам ліста падбел,Маркоўнік выпнуўся ломкі.I ўсё гэта — граблямі, граблямі —У пераборы(Ну ж і дзякаваць будзе зімою —за лета падараванае —Падласка ў аборы!).Што? Сонца за гай завярнула?Не, хай пачакаюць смажэнікі ў печы!Даграбём!Чым на дажджах мокнуць сену,Лепш яшчэ памакрэюць хай плечы!
