Читать «Пляц Волі» онлайн - страница 293

Згаданыя матэрыялы Рамуальда Зямкевіча знайсці не ўдалося. З ягонага пісьма вядома адно: жыццёвы шлях беларускага партызана-змагара Лукаша Сяменіка скончыўся да снежня 1922 года ― перад прозвішчам з'явіўся дадатак «св[ятой] пам[яці]...

39

Праз некалькі месяцаў ковенскі «Беларускі Сьцяг» (1922, № 2, с. 43) змесціць і такую інфармацыю:

«П. Аляксюк узяў ад палякаў 17 мільенаў марак і... праваліўся на выбарах у Віленскі сойм».

40

Адзьдзел агітацыі і прапаганды.

41

Пра выданні Алексюка Яфіму Карскаму яшчэ летась пісаў Максім Гарэцкі:

«(Зімой з 1920 на 1921 гады) у Вільні з'явіўся Аляксюк і стаў выпускаць «Jednasc», пад рэдакцыяй нейкага В. Шашкова, а з кірункам, блізкім да польскай «Зоркі» на нашай мове... газэціна гэтая і цяпер то перастане, то зноў выходзіць. Алексюкоўская ж кампанія з месяц таму назад выпусціла два № № «Роднай Страхі»».

42

Цяпер вуліца Кірава.

43

Сірвента ― песня на ваяцкі лад у старажытнасці.

44

Падаецца ў правапісе арыгінала.

45

У ім былі змешчаны творы Наталлі Арсенневай, Канстанцыі Буйло, Зоські Верас і іншых маладых літаратараў.

«Рознародны і багаты зьмест часопісі, – пісаў пра яго  ў «Беларускім Сьцязе» (1922, № 2, с.53) Вацлаў Ластоўскі, – новыя імёны маладых працаўнікоў, а яшчэ болей новыя, сьвежыя, сьмелыя думкі акрыляюць чытача надзеяй і верай у нашу сьветлую будучыну. «Наш Шлях» загаварыў <...> дзе трэба здаровай прозай <...>, а дзе – чыстай паэзыяй і здаровым маладым рамантызмам .<...> Вершы Арсеньневае – гэта істотна кветкі паэзыі .<...> Зоська Верас годная ў гэтай маладой плеядзе таварышка. Адну мы прымушаны зрабіць увагу нашым маладым таварышам па пяру: зьвяртайце больш увагі на чыстату мовы».

46

Апісанне тагачаснага менскага вакзала і вайсковага парада падаецца паводле рэпартажа карэспандэнта расійскай газэты «Новое Русское Слово» (1922 год, ліпень).

47

Пазней пасля «незразумелай» смерці мітрапаліта Мелхісэдэка на Беларусі камуністы хацелі паставіць беларускім мітрапалітам саракапяцігадовага Красінскага, былога выкладчыка літаратуры ў Вільні. Дзеля гэтага яго нават пераправілі цераз мяжу з Заходняй Беларусі ў Менск. Аднак беларускія светары і вернікі нават не захацелі з ім гаварыць. І Красінскага мусілі ўладкаваць... адміністратарам у Дзяржаўны тэатр. Пасля арышту ў 1930 годзе ен пачне выдаваць сябе за «варшаўскага агента» і рабіць даносы на свядомых беларусаў.

48

1 кастрычніка 1922 года ў «Беларускім Звоне» (№ 23 (48)) быў змешчаны ліст Максіма Гарэцкага: