Читать «Метамарфозы, цi Залаты асёл» онлайн - страница 91

Гэта вестка моцна ўсiх усхвалявала, бо яны падумалi, што i я буянiў з гэтай самай прычыны. I вось, узброiўшыся хто чым мог, гоняцца яны за мной, самi звар'яцелыя. I, несумненна, разнеслi б яны мяне сваiмi дзiдамi, рагацiнамi i двухсечнымi сякерамi на кавалкi. Але я, зразумеўшы ўсю небяспеку гэтай грознай хвiлiны, кiнуўся ў пакой, дзе размясцiлiся мае гаспадары. Тады яны зачынiлi дзверы, каб пазбегнуць сутычкi са мной i не наклiкаць на сябе бяды, i пакiнулi мяне аднаго. Яны вырашылi, што я там памалу з прычыны невылечнай немачы шаленства выпушчу дух. Гэтак нарэшце быў мне дадзены супакой, i я, атрымаўшы шчаслiвую магчымасць застацца зноў у адзiноце, кiнуўся на падрыхтаваную пасцель i заснуў па-людску, як не спаў ужо шмат часу.

3. Было ўжо зусiм вiдно, калi я, адпачыўшы на мяккай пасцелi, бадзёра ўскокваю i чую, як тыя, што правялi ноч без сну на варце, пiльнуючы мяне, гавораць пра мой лёс: "Няўжо гэты няшчасны асёл да гэтай пары не ачуняў ад шаленства?" "Магчыма, што праз той наскок яд з яго выдыхнуўся…"

Каб пакласцi канец няпэўнасцi, вырашылi праверыць, што я раблю, i, зазiрнуўшы ў нейкую шчылiнку, бачаць, што я зусiм здаровы, стаю на нагах. Тады яны, адчынiўшы як найшырэй дзверы, хочуць праверыць, цi сапраўды стаў я свойскiм. Адзiн з iх, проста небам пасланы мне выратавальнiк, прапануе iншым такi спосаб праверкi майго здароўя: даць мне выпiць поўнае вядро вады. Калi я буду пiць адразу, значыць, я здаровы i хвароба мая мiнула бясследна, а калi наадварот, пачну ў страху ўхiляцца ад вады, тады, несумненна, шаленства яшчэ працягваецца. Такi спосаб праверкi перададзены нам старажытнымi кнiгамi i шырока выкарыстоўваецца.

4. Гэта прапанова спадабалася, i зараз жа быў прынесены з крынiцы кубелец празрыстай вады i з асцярожнасцю пастаўлены перада мной. А я, не марудзячы, iду сам насустрач, усоўваю ў судзiну галаву i выпiваю (вось ужо сапраўды выратавальную) вадкасць. Цярплiва пераношу я i паляпванне рукой, i пагладжванне па вушах, i патузванне за вуздэчку, i розныя iншыя спосабы праверкi, аж пакуль канчаткова не даказаў iхняму неразумнаму падазрэнню, што я здаровы i рахманы.

Такiм чынам пазбегнуўшы падвойнай небяспекi, на наступны дзень, нагружаны святымi манаткамi з кастаньетамi i цымбаламi я, жабрак i бадзяга, зноў рушыў у дарогу. Абхадзiўшы многа хат i двароў, закiроўваемся мы ў адно сяло, пабудаванае, як казалi старажылы, на руiнах багатага калiсьцi горада, i спынiўшыся там у гасцiнiцы, пачулi адну цiкавую любоўную гiсторыю, якая здарылася ў сям'i нейкага бедняка. Хачу вам яе расказаць.

5. Жыў адзiн рамеснiк у вялiкай беднасцi, здабываючы сабе яду марным заробкам. Была ў яго жонка, у якой таксама нiчога не было за душой, але якая славiлася сваёй распушчанасцю. Аднаго дня, як ён толькi выйшаў зранку на работу, у яго хату закраўся нахабны палюбоўнiк. I калi яны бясклопатна аддаюцца справам Венеры, нечакана вяртаецца муж, якi нiчога не ведаў пра гэтыя справы i нават не падазраваў. Застаўшы зачыненымi i замкнёнымi дзверы, ён нават пахвалiў жончыну асцярожнасць, дык стукае ў дзверы i свiшча, каб паведамiць пра сябе. Тут спрытная баба, вельмi знаходлiвая ў падобных сiтуацыях, адпусцiла палюбоўнiка са сваiх абдымкаў i непрыкметна хавае яго ў бочку, якая стаяла ў куце напалову закапаная ў зямлю, але зусiм пустая. Пасля таго яна адчыняе дзверы, але не паспеў муж пераступiць парог, як яна накiдваецца на яго з лаянкай: "Чаго гэта ты дарма швэндаешся склаўшы рукi? Чаму ты не iдзеш, як звычайна, на работу? Пра наша жыццё не рупiшся! Пра харчы не турбуешся. А я, няшчасная, дзень i ноч гарбею над прадзiвам, каб хоць лямпа ў нашай халупе свяцiла! Не зраўняць майго жыцця з жыццём суседкi Дафны, якая, удосталь наеўшыся i дап'яна напiўшыся, мiлуецца з каханкам".