Читать «Брама неўміручасці» онлайн - страница 14
Кандрат Крапіва
Антон Іванавіч. Такога блатняка, як вы.
Шусцік. Я ўжо схоплены. Схапілі, у аўтаінспекцыю завезлі, правы адабралі — скачы здароў. А ў вас жа, Антон Іванавіч, яшчэ ўсё наперадзе. А неўміручы Камітэт — ён строгі.
Чулі, што па радыё перадавалі? Ім усё на стол выкладвай: пячонку, селязёнку, ныркі. Наконт нырак я не сумняваюся. Яны ў вас — як у быка. А вось сумленне…
Антон Іванавіч. Цьфу ты, прокляць!
Шусцік. Яшчэ аднаго даканаў.
Пардон, мадам. Мы з вамі недзе сустракаліся.
«Мадам». Сустракаліся.
Шусцік. А дзе? Я нешта не помню.
«Мадам». У міліцыі.
Шусцік. Замнём гэту непрыемную размову. Жадаю вам шчасця ў неўміручасці. Успомніце там пра мяне.
Васюк
Шусцік. Пакажы, пакажы! Чым гэта ты гандлюеш?
Васюк. Во! Прадукт першай неабходнасці. Свайго вырабу.
Шусцік. Мясцовая прамысловасць. I як бізнес?
Васюк. Чацвёртую пляшку прадаю.
Шусцік. Ды ў цябе што? Фантан забіў?
Шусцік. Ну і ну! Невычэрпная крыніца.
Васюк. Каму мачу для аналізу?
Торгала. Добры дзень, Аўдоцця Сцяпанаўна.
Застрамілава. Добры дзень, Васіль Дарафеевіч.
Торгала. Даўно я вас не бачыў.
Застрамілава. Дзе вам на мяне глядзець. На маладых заглядаецеся.
Торгала. Ох, ёсць яшчэ на што паглядзець. З маладых год у мяне да вас імпэт быў, ды Сымон перабег дарогу.
Застрамілава. Памёр, небарака.
Торгала. Пухам яму зямля. Вы таксама пра неўміручасць турбуецеся?
Застрамілава. А яшчэ б хацела пажыць. Вечна не вечна, а гадкоў з тысячу не шкодзіла б.
Торгала. Што ж, калі залозы дазваляюць…
Застрамілава. Залозы, дзякуй Богу, у парадку.
Торгала. А я вось сумняваюся.
Застрамілава. Магу падзяліцца.
Торгала. Баюся, можа, чары якія.
Дык што ж, Аўдоцця Сцяпанаўна? Можа, нашы сцежкі цяпер сыдуцца? Сымон, небарака, ужо не перашкодзіць.
Застрамілава. А ваша Ганна Мікалаеўна? Хіба яна таксама?..
Торгала. Не, яшчэ цвэгае. Але неўміручасць ёй проціпаказана. Хутка развяжа мне рукі. Дык што ж мне — вечна ўдаўцом аставацца?
Застрамілава. Вечнасць… Яе яшчэ трэба мець.
Торгала. Думаю, што ўсё будзе ў парадку. Калі і падвядзе якая залоза, дык па старому знаёмству за мяне яшчэ ёсць каму закінуць слова. Запісачку дадуць.
Застрамілава. А мне замест залозы вы таксама запісачку пакажаце?
Торгала. Можаце не сумнявацца, Аўдоцця Сцяпанаўна. Тут без ніякага ашуканства.
Застрамілава. Дык я не хвалююся, Васіль Дарафеевіч. Гэта не цяжка і праверыць.
Торгала. Дык дамовіліся?
Застрамілава. Не будзем спяшацца, Васіль Дарафеевіч. Перад намі цэлая вечнасць.