Читать «Квідытч скрозь стагоддзі» онлайн - страница 7
Джаан Роўлінг
Спадарыня Кроллі піша аб тым, што адбылося далей:
Усе ігракі, як адзін, падняліся ў паветра, цалкам ігнаруючы Кваффл і увёртываючыся ад Бладэраў. Абодва Абаронца пакінулі кольцы і далучыліся да палявання. Бедны маленькі сніджэт кідаўся над полем, спрабуючы выслізнуць, але ведзьмакі-гледачы ўтрымлівалі яго загаворам Адштурхванні. Ты ведаеш, Сажалкі, што я думаю аб паляванні на сніджэтаў і якая я, калі выходжу з сябе. Я выбегла на поле і закрычала: "Глава Балттаўн, гэта не спорт! Адпусціце сніджэта і дазвольце нацешыцца высакароднай гульнёй у квадыч, дзеля якой мы ўсё і прыйшлі!" Ці паверыш, Пруда, гэты быдла толькі засмяяўся і кінуў у мяне пустой клеткай. Пруда, я прыйшла ў лютасць — гэта было ўжо занадта. Калі бедны маленькі сніджэт пралятаў паблізу, я скарысталася Закліквалым загаворам. Ты ведаеш, Пруда, якія добрыя мае Закліквалыя заклёны — і, вядома, мне было лягчэй патрапіць у цэль, не седзячы ў гэты час на мятле! Пташка ўляцела мне прама ў руку. Я засунула яе пад мантыю і кінулася бегчы. Яны мяне, вядома, злавілі, але не раней, чым я вылучылася з таўпы і выпусціла сніджэта. Глава Балттаўн быў вельмі злы, і на імгненне мне падумалася, што мне наканавана стаць рагатай жабай або кім небудзь яшчэ, але, да шчасця, дараднікі супакоілі яго, і мне ўсяго толькі прысудзілі штраф у дзесяць Галеонаў за зрыў гульні. Вядома жа, у мяне ніколі не было дзесяці Галеонаў за ўсё жыццё, так што са старым домам прыйшлося растацца. Я хутка прыеду жыць да цябе — на маё шчасце, яны не забралі гіппогрыфа. І я павінна сказаць табе, Пруда, што глава Балттаўн пазбавіўся бы майго голасу на выбарах, калі бы ён у мяне быў.
