Читать «Званы Віцебска» онлайн - страница 34
Уладзімір Сямёнавіч Караткевіч
1-шы вартавы. Ну, гэты гатовы, Толькі на ланцуг.
Сапега. Што ж, усё скончана. Пасля таго, што здарылася, – гэта канец. Не цяпер, то ў чацвер. Гэтыя што? Гэткіх не замуруеш. А мы?
Палікар. Галава-а расколваецца. У галаве б’е. Грукоча – грукоча! Набат! Набат! Гру-ко-ча-а-а! Наба-а-ат!
Заслона
1
Беларуская песня са зборніка 1604 года.
2
Чатаваць – вартаваць, старажыць (