Читать «Званы Віцебска» онлайн - страница 34

Уладзімір Сямёнавіч Караткевіч

1-шы вартавы. Ну, гэты гатовы, Толькі на ланцуг.

Сапега. Што ж, усё скончана. Пасля таго, што здарылася, – гэта канец. Не цяпер, то ў чацвер. Гэтыя што? Гэткіх не замуруеш. А мы?

Удары – удары – удары.

Палікар. Галава-а расколваецца. У галаве б’е. Грукоча – грукоча! Набат! Набат! Гру-ко-ча-а-а! Наба-а-ат!

Заслона

1

Беларуская песня са зборніка 1604 года.

2

Чатаваць – вартаваць, старажыць (стараж.).