О, дакладнасць чалавечага сэрца!Усе адценні хараства,Адточаныя формы і выкрутасы іншыя,— ўсё толькі для таго,Каб простаю дарогаю ісці да мэты.ДакладнасцьНяўмольнага прасоўвання праз гушчыРазмоў і пацалункаў выпадковых,Устойлівасць асноўУ розумах мужчын, жанчын,I дзіўнасць контураў аблокаў,Якой няма за межамі аблокаў.
СЛОВЫ-МАЛЮНКІ
Прысвячаецца Пікасо
Каб усё зразумець:Нават дрэва — будучы човен,Дрэва — ўцеху яшчарак і ліянаў,Зразумець агонь для сляпога,Каб зліць у адно крыло і расу,Сэрца і хмару, дзень і ноч,Акно і зямлю неабсяжную.Каб сцерціГрымасу нікчэмнасці,Што заўтра будзе купацца ў золаце;Каб адсячыКрыўляннеГігантаў, задаволеных сабою;У імя вачэй усіх на свеце,Адлюстраваных ва ўсіх вачах,Убачыць, што ўсе жывыя вочы —Прыгожыя,Як свет вялікі, увабраны імі.Каб людзі ўсе смяяліся шчасліваАд спякоты і холаду,Ад смагі і голаду;Каб словыБылі шчодрыя,Быццам абдымкі;Каб спалучыцьКупальшчыцу і раку,Крышталь і танцорку маланкавую,Світанне і набраканне грудзей,Жаданне і дзіцячую слухмянасць;Каб жанчынеСамотнай, задуменнайДаць абрысы пяшчотаў,Якія ёй сняцца;Каб даць пустыням цень —Замест пустыні,У якойЖыве мой цень...ДабротыЎласныяАддаць,ЛюбоўМаюАддаць.
Правы і абавязкі бедняка
ЗМРОК МЕСЯЦА СТУДЗЕНЯ
Змрок месяца студзеня. Ледзь тлее надзея аб воліУ глыбіні вачэй. Там зара, як пустая бутэлька...
ВЫНІК
Сам ён дзіву даецца, што дагэтуль жыве.Ён пакідае ў лапах галечыСутнасць свайго існавання.Яго матылёчкі пагаслі,Летнія дні змізарнелі,Зоры яго патанулі.Яго жанчыны, дзеці і мужчыны — мёртвыяТаму, што больш яго не бачаць.У яго за спіною — туман,З гэтае хвіліны ён — нічый,Ён загінуў.
ПАГАНАЕ СЛОВА
Грашам наяўным варта давяраць,Як сонцу, што схавана:Грашам наяўным, як зямлі бязвокай,Як холаду, дзе грэюцца адны плюгаўцы-чарвякі!Грашам наяўным... Нават і даверПаўзе да іх на пузе па паркеце.Кроў! Нават і яна саткана з грошай.I на зямлі не знойдзеш чалавека,Які ні разу,Ні разу грошай не трымаў у пальцах!
