Читать «ГЛЯНУ Я Ў АКОНЦА...» онлайн - страница 54

Тост Свабоды быў адхілены.

Тым часам Пятрок Парадак настройваў сваю скрыпку. Пасля заняў месца ля дзвярэй, дзе быў вольны кут. Пакуль не пачнуцца танцы — а бяседа зацягнулася, — ён вырашыў зайграць гасцям проста так. Пачаў з марша. Граў ён зухавата, ахвотна, з прыемнасцю. Размова перапынілася, пасля стала зусім ціха.

Калі Парадак скончыў марш, дзверы з імпэтам адчыніліся і ў пакой, цяжка ступаючы, увайшоў Ісай. Ён перашкодзіў Парадку граць… Музыка сціхла. Прыхадзень стаяў і вылупленымі вачыма аглядаў таварыства. Некаторых ён ведаў. Але не разлічваў убачыць так добра апранутых гасцей. Гэта яго збянтэжыла. Таму ён стаяў і маўчаў, водзячы вачыма па прысутных.

— Дзверы зачыні! — кінула яму Кася, якая пазнала хулігана і была непрыемна здзіўлена ягоным з’яўленнем.

— А ў яго дома не было дзвярэй, — адгукнуўся Янка Залаты Зуб. — Карова з’ела, бо саламяныя былі.

Хтосьці пырснуў смехам. Гэта быццам абудзіла Ісая. Ён зрабіў яшчэ крок наперад і тыцнуў пальцам у кірунку Ядзі.

— Ядзька, ідзі дамоў!

— Бо што? — здзівілася дзяўчына.

— Маці кліча!

— Маці мне дазволіла!.. Гэта не твая справа!

— Ідзі, бо горш будзе! — бліснуў вачыма Ісай.

— Не пайду я! Ідзі адсюль!

Тады адгукнуўся Філіп Лысы:

— Паненка паўнагадовая і ведае, што робіць… То чаго вам ад яе трэба? Я вас пытаю!

— Я хачу адвесці яе дамоў, бо я ейны сваяк.

Ісай узяўся кулакамі ў бокі і з’едліва сказаў:

— А скажыце вы мне, мой дарагі пане Філіпе, дзе ж гэта вы валасы згубілі? Нават пры святле не бачна.

На вуснах прысутных з’явілася колькі ўсмешак. Ніхто не прымаў скандал усур’ёз. Не ўсе нават зразумелі, у чым справа. Ісаева шпілька Філіпа раззлавала, але, удаючы спакой, ён сказаў:

— Валасы то і ў малпы ёсць. Трэба мець добрае выхаванне.

— Што гэта за фікус? — гучна спытаў Жаба, мераючы вачыма Ісая як нейкі рэдкі экзэмпляр.

Тады Кася, быццам шылам параненая, падарвалася са свайго месца і, падскочыўшы да Ісая, паказала яму пальцам на дзверы:

— Пайшоў прэч адсюль!

Ісай крыва ўсміхнуўся.

— А не пайду. Хай Ядзька са мной ідзе.

— А вось і пойдзеш!

Тады з-за стала, нізка нахіляючы галаву, падняўся Пецька Бык.

Ісай павярнуўся да яго:

— Ты б хоць шапкай морду закрыў. Такі брыдкі, што на ваніты цягне.

Янка Залаты Зуб і Мангол быццам з цікаўнасці падышлі да Ісая. Адчувалі, што збіраецца на скандал. Ісай пачаў адступаць да дзвярэй.

— Ядзька, хадзем дадому, бо горш будзе!

Адступаючы, Ісай натыкнуўся на Парадка. Той адпіхнуў яго рукой і паклаў скрыпку. Пасля ўзяў з падаконня бутэльку гарэлкі і выцяў ёю Ісая па галаве. Пляшка разляцелася на кавалкі, засыпаючы шклом падлогу. Ісай адступіў. Гэты ўдар яму аніяк не пашкодзіў, толькі твар стаў мокры. Здзіўлены, ён павярнуўся да Парадка.

— Нашто ж вы мяне пляшкай цюкнулі?

— А што мне, кулаком цябе цюкаць? Мая рука для скрыпкі, а не для тваёй хамскай морды.

Але насуперак сваім словам Парадак маланкавым ударам ляснуў Ісая ў сківіцу. Хуліган захістаўся. Хацеў ударыць Парадка, але той спрытна ўхіліўся. Тады збоку з’явіўся Мангол. Схапіў у паветры занесеную для ўдару Ісаеву руку і жалезным хватам узломшчыка закруціў яе за спіну. Пасля павёў Ісая да выхаду. Там Пецька Бык схапіў яго ззаду за каўнер і вывеў з сенцаў на ганак, дзе яго скінулі з прыступак.