Читать «Новыя прыгоды Несцеркі» онлайн - страница 5

Несцерка. Толку мала, а нагам усё ж прыемна. А рубель неразменны мне Бог даўно выдаў.

Пётр. Дзе ж ён?

Несцерка. Вось тут (пляскае сябе далонню па лбе). З гэткім рублём, браток, не прападзеш, яго і не згубіш, і злодзеі з кішэні не выцягнуць. I нядоімку з ім сабралі, га?

Уваходзяць стражнікі і Яцак.

Яцак (паказвае на Несцерку). Вось ён! У мяне ў карчме гэтую птушку і маляваў!

Стражнікі. Ага, папаўся! Будзе табе птушка заморская! (Хапаюць і выводзяць Несцерку.)

Пётр. Людзі, дапамажыце — добрага чалавека ў астрог пацягнулі!

Людзі разыходзяцца хто куды. Застаецца адзін Манах.

Манах. Добраму чалавеку толькі ў астрозе і месца!

Карціна трэцяя

Памяшканне ратушы. Стол, за сталом Бургамістр. Вокны выходзяць на плошчу. Уваходзіць Малання.

Малання. Дзень добры, пан бургамістр.

Бургамістр. Дзень добры, пані Малання! (Выбягае насустрач, садзіць яе ў крэсла. Малання дастае веер і пачынае абмахвацца.)

Малання. Да вас не прабіцца, кожнаму растлумач — навошта, ды яшчэ глядзяць, каб пятак выцыганіць.

Бургамістр. На тое яна ўлада, што не лёгка да яе трапіць, пані Малання. З якой гэткай патрэбай прыйшлі?

Малання. Даўно не бачыла пана бургамістра, засумавала.

Бургамістр. Жартуеце, жартуеце, пані Малання. Чуў, усё больш іншым сваю ўвагу аддаяце.

Малання. Дзе ж там іншым, усё вас ніяк з галавы выкінуць не магу.

Бургамістр. Няўжо?

Малання. Усё думаю, калі ж гэта пан бургамістр абяцанне сваё выканае?

Бургамістр (як бы не разумеючы). Якое абяцанне?

Малання. А паперу пра скасаванне шлюбу аформіць.

Бургамістр. Якую такую паперу?

Малання. А тую самую, што пісалі ў мяне.

Бургамістр. Штосьці не памятаю. (Бярэ з рук Маланні паперу.) Даўно не прыходзілася быць у пані Маланні, даўно ў госці не запрашала — не памятаю, дык жа яна і без пячаткі?

Малання. Вось па пячатку і прыйшла.

Бургамістр. А навошта пані Маланні гэтая папера спатрэбілася?

Малання. А надакучыла ў саламяных удовах хадзіць, папрокі слухаць, што гонар мужа не зберагаю, ды тырана свайго не чакаю — калі ён вернецца, каб здзекавацца з мяне.

Бургамістр. Гэта хто ж папракае пані Маланню — ды і за што ж гэта такое?

Малання. А за тое, што ў госці заходзяць.

Бургамістр. А хто ж гэта заходзіць?

Малання. А ваша светласць не прыпомніць?

Бургамістр. Гм-м, каму ж гэта быць? Калі я заглядваў, дык жа ціхенька, ціхенька. А вось калі хто на тройках пад’язджае, тут без шуму не абыдзешся…

Малання. Хто ж гэта такі на тройках пад’язджае?

Бургамістр. Вось не ведаю, не ведаю. Што людзі кажуць, то кажуць. Мо для гэтага госця і папера тая патрэбна?

Малання. Вы прыдумаеце, дык прыдумаеце. I прыйдзе ж гэткае ў галаву.

Бургамістр. Прыдумваць не трэба — людзі скажуць. Ва ўлады ўсюды і вуха, і вока. I ўчора, і трэцяга дня…

Малання. Дык вы што, сачыць за мною?!

Бургамістр. Не тое каб сачыць, у мяне свая карысць…

Малання. Што ж, пан бургамістр ад свайго абяцання адказваецца?

Бургамістр. Чаму ж адказваюся? Даўно было, запамятаваў. Каб крыху прыпомніць — хаця б увечары. А то ж незаконная папера — адказчыка ж няма.

Малання. А калі я прыпомню пану бургамістру, як гэтага адказчыка па фальшывых паперах у салдаты забралі?