Читать «Канёк-гарбунок» онлайн - страница 21

З малака ўзляцеў стралою

І ў вар-кіпень з галавою.

Потым трэці быў кацёл...

Плюх! - і выскачыў на дол.

Быццам дзейнічалі дрожджы:

І падрос! І стаў прыгожы -

Проста ў казцы не сказаць

І пяром не апісаць!

Як адзеў усё адзенне,

Стаў не хлопец - заглядзенне.

Князь дый годзе! Важны стаў!

Ён паклон усім аддаў,

Цар-дзяўчыне пакланіўся,

А народ усё дзівіўся:

«Век на свеце пражылі,

А такога на зямлі

Мы не бачылі, не чулі!»

І ў народным гэтым гуле

Голас чуецца цара:

«Раздзявайце! Мне пара!»

Два разы перахрысціўся,

Боўць у чан - і ўміг зварыўся!

Цар-дзяўчына падае

Знак маўчання і ўстае,

Пакрывала падымае

І такое аб'яўляе:

«Загадаў цар доўга жыць!

Я хачу царыцай быць.

Люба вам я? Не маўчыце

І адразу адкажыце.

Люба? Ваня будзе муж!

Разам возьмемся за гуж.

Я яму, а ён мне пара,

Так і будзем валадарыць».

Да яе ступіў Іван

І абняў за тонкі стан.

«Люба нам!» - крычалі людзі.

«Лепшых, ведаем, не будзе!

Дык прымайце гэты сан!»

«Хай жыве наш цар Іван!»

Час вянчацца ўжо прыходзіць.

Цар царыцу ў храм заводзіць.

Потым пад гарматны гром

У палац ідуць пяшком.

Трубачы скрозь трубяць звонка

Ў гонар мужа, гонар жонкі.

Цар аддаў загад дастаць,

Каб народ мог пагуляць,

Каб усім віна хапала,

Бочкі з царскага падвала.

Ухвалялі ўсе цара,

Маладым крычалі «ўра!»

І віно ракой лілося,

Елася ўсім і пілося.

І ў палатах быў банкет -

Ды такі - не бачыў свет!

За дубовымі сталамі

Шмат баяр было з князямі.

Кубкі з вінамі звіняць,

Весялосці - не суняць.

Аж да раніцы гулялі,

І спявалі, і скакалі.

На тым балі я пабыў,

Мёд, віно і піва піў.

Па вусах цякло нямала,

Толькі ў рот не пападала.

Примечания

1

Малахай - доўгая шырокая вопратка без пояса.

2

Госці - старадаўняя назва купцоў.

3

Сыта - вада, падсалоджаная мёдам.

4

Страмянны - слуга, які даглядае верхавога каня гаспадара.