Читать «Беларускiя народныя казкi (на белорусском языке)» онлайн - страница 4

Выслухаў мядзьведзь казку i адарваў сабе хвост.

Так з таго часу i жыве з куртатым хвастом.

ЛIСIЦА I ДРОЗД

Жылi дзед i баба. Дзед у лес хадзiў дровы сячы, а баба дома была, пiрагi пякла.

Аднаго разу злавiў дзед у лесе дзiкага парсючка i прынёс яго дахаты. Харошы быў парсючок - стракаценькi ды паласаценькi.

Пачала баба парсючка кармiць - i цестам, i мукою, i сьвежаю травою.

Але, вядома, дзiк - яму жалудоў давай. Цягне яго ў лес па жалуды.

Нiчога ня зробiш, пачала яго баба ў лес пускаць, жалуды зьбiраць. Цэлы дзень ён у лесе гуляе, а нанач дахаты бяжыць. Такi добры парсючок быў!

Аднойчы бяжыць ён у лес, а насустрач яму галодны воўк.

- Парсюк-парсючок, дзiк-дзiчок, - кажа воўк, - я цябе зьем.

Парсючок хiтры быў, падумаў i адказвае:

- Ня еж мяне шэры воўк, лепш iдзi iз мною на жалудовую палянку: там чарада гусей ходзiць.

А воўк да гусей вельмi ахвочы. Паверыў ён дзiчку-парсючку i пайшоў за iм на жалудовую палянку.

На дарозе была вялiкая воўчая яма. Парсючок яе ведаў ды абыйшоў, а воўк бух у яму! I сядзiць там.

Назаўтра парсюк зноў пайшоў на жалудовую палянку.

Iдзе ды iдзе, сустракае яго лiсiца.

- Куды iдзеш, парсючок?

- Па жалуды.

- Вазьмi i мяне з сабою.

- Хадзем.

Iдуць яны, iдуць, падыйшлi да ямы. Парсючок абыйшоў яму, а лiсiца - бух! ваўку на галаву.

На трэйцi дзень сустракае парсюка заяц.

- Куды iдзеш, парсючок?

- Па жалуды.

- Вазьмi i мяне з сабою.

- Хадзем.

Дайшлi да ямы - i заяц туды паляцеў. Стала iх цяпер у яме трое: воўк, лiсiца i заяц.

Сядзяць яны ў яме, захацелi есьцi. Лiсiца кажа:

- Давайце крычаць: хто слабей крыкне, таго зьядзём.

Крыкнуў воўк - моцна.

Крыкнула лiсiца - таксама ня надта слаба.

Крыкнуў заяц - зусiм слаба: толькi пiскнуў.

Ну, яго i зьелi. Воўк усе косьцi паеў, а лiсiца кiшкi сабе ўзяла i ў пясок закапала.

Назаўтра ўзноў прагаладалiся. Лiсiца дастала кiшкi ды есьць патроху.

- Што гэта ты, кумка, ясi? - пытаецца воўк.

- Кiшкi.

- Дзе ты iх узяла?

- Лапаю сабе жывот распарола i дастала.

Воўк паверыў, распароў сабе кiпцюрамi жывот ды сканаў.

Лiсiца i яго зьела.

Прыляцеў да ямы дрозд. Лiсiца просiцца ў яго:

- Дрозьдзiк-драздок, вызвалi мяне зь ямы!

- Як-жа я цябе вызвалю?

- Накiдай у яму гальля, i я вылезу.

Дрозд накiдаў гальля, лiсiца вылезла зь ямы i кажа:

- Дрозьдзiк-драздок, вызвалiў ты мяне?

- Вызвалiў.

- Накармi-ж цяпер мяне.

- Як-жа я цябе накармлю?

- Вунь баба на поле iдзе, мiску блiноў кясе. Ты заляцi ёй наперад ды сядзь на дарозе.

- I ўсё?

- Усё.

Паляцеў дрозд i сеў пасярод дарогi. Баба ўбачыла дразда, паставiла мiску з блiнамi i кiнулася яго лавiць. А лiсiца схапiла блiны ды за кусты.

Наелася лiсiца блiноў, прыйшла к дразду:

- Дрозьдзiк-драздок, вызвалiў ты мяне?

- Вызвалiў.

- Накармiў?

- Накармiў.

- Цяпер напаi.

- Як-жа я цябе напаю?

- А вунь, бачыш, чалавек бочку зь пiвам вязе. Ты ўзьляцi на бочку ды дзяўбi затычку.

- I ўсё?

- Усё.

Паляцеў дрозд, сеў на бочку ды давай дзяўбсьцi затычку.

Убачыў гэта фурман, схапiў кол ды па дразду. Дрозд узьляцеў угару, а фурман з усяе сiлы - па бочцы! Бочка разьбiлася, пiва вылiлася. Цэлая лужына налiлася.