Читать «Беларускiя народныя казкi (на белорусском языке)» онлайн - страница 2

Сеў каток каля нары, на скрыпцы зайграў ды й запяяў:

Дылi, дылi, скрыпачка,

Залатыя струначкi!

А ў норцы лiсачка,

А ў лiскi новы двор,

Тры дачкi на выбор.

Лiска перапынiла работу на кухнi. Пасылае старэйшую дачку Чучалку:

- Паглядзi, Чучалка, што там за панiч пад варотамi пяе?

Выйшла Чучалка, а коцiк яе - хапець за карак, - ды ў торбу. А сам яшчэ гучней грае ды сьпявае:

Дылi, дылi, скрыпачка,

Залатыя струначкi!

А ў норцы лiсачка,

А ў лiскi новы двор,

Тры дачкi на выбор.

Пасылае лiска сярэднюю дачку Пачучалку.

- Схадзi, паглядзi, Пачучалка, чаму гэта Чучалка так забавiлася, мабыць, дужа важныя панiчы прыехалi?

Выбегла Пачучалка, падскокваючы, за вароты. А коцiк яе - хапець за карак, - ды ў торбу. А сам яшчэ гучней грае ды сьпявае:

Дылi, дылi, скрыпачка,

Залатыя струначкi!

А ў норцы лiсачка,

А ў лiскi новы двор,

Тры дачкi на выбор.

Адна тая Чучалка харошая,

Другая Пачучалка прыгожая

А трэйцяя меншая,

Мабыць прыгажэйшая.

Лiска аж аблiзнулася, так спадабалася ёй каткова песьня.

- Iдзi й ты, - кажа да меншай дачкi. - Пэўна там знатныя панiчы прыехалi.

Выбегла й трэйцяя дачка. А коцiк - хапець - за яе ды ў торбу.

Тады ў хату лiсчыну ўбег ды закрычэў:

- Гэй, ты, старая лiсiца! Дзе пеўнiка падзела?

- А мой-жа ты, сакалочак! А мой-жа ты каласочак! А я й повiдам ня бачыла, а я й почутам ня чула!

Але коцiк яшчэ мацней крыкнуў:

- Аддай пеўнiка, бо як бач сваiх дачок аглядаць ня будзеш! - I замахнуўся шабляю.

Спалохалася лiсiца. Пеўнiка аддала, а сабе дачок забрала.

З тэй пары разумнейшы стаў пеўнiк. I сталi яны з коцiкам дружна жыць.

А лiска й дагэтуль сватоў чакае. Нiхто яе дачок замуж не бярэ, бо дужа-ж яны хiтрыя.

БАРАН БОК АБАДРАН

Быў раз дзед, а ў таго дзеда баран. I захацеў той дзед зарэзаць свайго барана. Толькi пачаў рэзаць, трошкi бок абадраў, а баран усхапiўся ды ўцёк i схаваўся ў лiсiную норку.

Прыйшла лiса ў норку, ажно там нехта сядзiць. Спужалася лiсiца i пытаецца:

- Хто там?

А баран ёй адказвае:

- Я баран, бок абадран, чатыры нагi, два рагi, - як дам рагамi, дык ты паляцiш уверх нагамi!

Лiсiца спужалася i пабегла ваўка прасiць.

- А воўчанька ты мой, а кумочак мой, - хадзi, памажы маёй бядзе, паглядзi, хто гэта ў мяне ў норцы сядзiць.

Паслухаў воўк лiсу, пайшоў зь ёю ў нару выганяць барана. Прыйшоў, ды сап, сап - носам нюхае.

- Хто там?

- Я баран, бок абадран, чатыры нагi, два рагi, - як дам рагамi, дык ты паляцiш уверх нагамi!

Воўк спужаўся ды ўцёк. Пайшлi яны зь лiсiцай ды к медзьвядзю, пачалi медзьвядзя прасiць:

- Мядзьведзiнка, бацiнка, - хадзi, памажы нашай бядзе, паглядзi, хто гэта ў лiсiнай норцы сядзiць.

Паслухаў мядзьведзь, пайшоў зь iмi да норкi, прыйшоў, ды пытаецца:

- А хто там? А баран яму:

- Я баран, бок абадран, чатыры нагi, два рагi, - як дам рагамi, дык ты паляцiш уверх нагамi!

Мядзьведзь спужаўся, ды ўцёк.

Iдуць яны, iдуць каля саду, ды бачаць - ляцiць пчолка. Давай яны гэтую пчолку прасiць.

- Пчолка, душачка, - хадзi, паглядзi, хто гэта ў лiсiнай норцы сядзiць.