Читать «Сумленны ўчынак» онлайн - страница 11

— Гэта няпраўда! — бурчаў Ганзаг, абураны скептыцызмам камiсара.

Але восьмая шлянка «перно» колеру маладога лiсця ўжо ўзбуджала ў iм расткi дабрачыннасцi. Пiтво, як звычайна, замест таго каб падвойваць прадметы ў ягоных вачах, падвойвала ягоную душу. Ён апусцiў нос i прачытаў апошнi сказ:

«…Палiцыя шукае гэтага сумленнага чалавека, якi адчыняе дзверы злачынцам».

— Бертран, «крывавую Мэры»! — крыкнуў Ганзаг i на нейкi час зноў адчынiў перад сабой дзверы ў сумленнасць.